Εισαι ανθος ομορφο και τρυφερο του αγρου το πιο γλυκο.

Εισαι πουλακι που κελαϊδα,

μεσα στην ομορφια του κοσμου ,

μεσα στα ποταμια και στα τρεχουμενα νερα.

Εισαι ηλιος και φως χαρα και ουρανος.

Εισαι το πρωτο ανοιξιατικο αερακι,

που σαν ερχεται σου φερνει μαζι του,

φρουτα γλυκα και δροσερο νερακι.

Δεν ημουνα εκει οταν πρωτοανοιξες τα ματακια σου.

Δεν ημουνα εκει οταν ειπες τα πρωτα τα λογαγια σου.

Δεν ημουνα εκει οταν ακουσες τα πρωτα τα τραγουδακια σου.

Αλλα θα ειμαι εκει για να σε δω να βγαινεις Στην Ωραια Πυλη,

ντυμενη στα λευκα πανεμορφη σαν μικρη νεραϊδουλα με χρυσα φτερα.

Σαν τρελός περίμενα εκείνη τη στιγμή.

Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ.

Ήρθες σαν κεραυνός.

Ήρθες σαν φωτιά καίγοντας γύρω σου τα πάντα καλά.

Όμως γέμισες τη ζωή μου ζεστασιά. 

Και ο χρόνος μαζί σου άρχισε να κύλα γλυκά ξανά.

Πιστεύω σε ΄σένα για μια νέα αρχή.

Έλα κοντά μου και θα τα αλλάξουμε όλα μαζί.

Ξέρω πονάει που το λέω.

Αλλά Σ΄αγαπώ.

Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος να σε αφήσω πάλι.

Θα…

Ενα βραδυ διχως αστερια ειναι ουρανος διχως περιστερια.

Ενα απογευμα διχως ηλιοβασιλεμα ειναι ουρανιο τοξο διχως τελειωμα.

Ενα καταγαλανο πελαγος διχως καραβια ειναι εκκλησια διχως εικονες και μανουαλια.

Μια πολη διχως δρομους ειναι ανθρωπος διχως ώμους. 

Μια παραλία διχως κοσμοσυρροή ειναι εκπομπη διχως επιρροή.

Ενας κοσμος διχως πολιτικους ειναι ειδησεις διχως αθλητικους.

Μια ζωη διχως ερωτα και παθος ειναι μαθηματικα διχως…

Θέλω μια μέρα να λείψω. 

Θέλω μια μέρα να φύγω. 

Να κρυφτώ κάπου.

Και να μείνω εκεί για λίγο.

Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω, και να μην με ξέρει κανένας.

Θέλω να βγω στη πλατεία, και να μην γυρίσει να κοιτάξει ούτε ένας.

Θέλω να πάω για καφέ και την υπόλοιπη μέρα να μην με ενοχλήσει κανένας.

Θέλω να ταξιδέψω μόνος.

Με παρέα και συντροφιά αν γίνεται μαζί μου , ο Γέρο Χρόνος.

Θέλω να πάω σε μέρη όμορφα, μέρη μαγικά, μέρη…

Φως και χαρά τώρα γεμίζει το σπίτι.

Μπήκες εσύ κι ήρθες σαν γλυκό σπουργίτι.

Είσαι γλυκό κρασί που γλυκά,γλυκά σε μεθά.

Είσαι το καλντερίμι που όλο θέλει κανείς να περπατά.

Είσαι νεράκι δροσερό, του γιαλού το πρώτο κύμα το πιο γλυκό.

Είσαι καραβάκι στο γιαλό που μόλις ο άνεμος φυσήξει ανοίγει στο πέλαγο.

Είσαι η καρδιά ενός ταξιδευτή που έκλεψε τη δική μου, 

και χώρια σου πλέον να κάνει δεν μπορεί.

Καποτε ησουνα φιλος καρδιακος ,γιατι ομως με προδωσες και κατεληξες ασπονδος εχθρος?Καποτε μου μιλουσες για εμπιστοσυνη και φιλια, γιατι τωρα τα αναιρεις ολα με τη μια?Καποτε το επαιζες ηρωας και αρχηγος γιατι συμπεριφερεσαι τωρα σαν ανανδρος και δειλος?Καποτε τα λογια σου και οι πραξεις σου ειχανε αξια ,γιατι τωρα καμια απ΄αυτες δεν μετρα οσο μια?

Κλεισε τα ματια σου και θα δεις τις καρδιες μας να λιωνουνε.Κλεισε τα ματια σου και θα δεις τα αστερια για μας πως ενωνονται.Ανοιξε της πορτες της ψυχης σου ασε με να μπω στα αδυτα της ζωης σου.Ειμαι ο ηρωας της καρδιας σου δεν ειμαι απλως ο ανθρωπος της γειτονιας σου.

Και καπως ετσι τελειωνει ο χρονος. Η αγαπη μας και ο ερωτας γινεται θρονος,μιας νυχτας διχως φεγγαρι ειναι εκεινη που με εχει συνεπαρει.Και καπως ετσι τελειωνουν οι λεξεις,των δυο δικων μας ολες οι σκεψεις.Και ετσι καπως ξεκιναει νεα ζωη , εγω εδω και εσυ εκει . Ποτε χωρια αλλα ποτε μαζι....!!!

Αν για μια στιγμή η καρδιά μεθούσε, τότε σίγουρα θα σε εξαπατούσε.

Αν για ένα λεπτό το μυαλό ζαλιζότανε, τότε σίγουρα η λογική θα χανότανε.

Αν για μια ώρα η αγάπη άλλαζε πορεία, τότε σίγουρα το συναίσθημα και ο χρόνος,

θα πετούσανε Γαλλία.

Και αν για ένα αιώνα το πάθος έσβηνε , τότε σίγουρα ο έρωτας θα πέθαινε. 

Ταξιδευω μεσα στο χρονο αυτο ειναι ταλεντο των μοναχικων ανθρωπων και μονο. Ταξιδευω μεσα στις αισθησεις αλλα οχι τις παραισθησεις. Ταιδευω μεσα στο ποθο και καπου καπου αντικρυζω παραξενια και πονο. Ταξιδευω μεσα στον ερωτα απ΄ το παρελθον προς το μελλον.Ταξιδευω στο ελεος της αγαπης κι οχι μιας αυταπατης.

Αν καποια μερα μου λειψεις, και πω σ΄αγαπω,τοτε θα ειμαι υπευθυνος για το λογο αυτο.Αν καποια μερα μου πεις ελα πιο κοντα, τοτε θα ειναι η στιγμη που οντως θα ειμαι μακρια.…

Καπου στα αστερια κρυμενη βρισκεσαι δικια μου εσυ αγαπημενη.Καπου εκει στον ατελειωτο ουρανο ψαχνω να βρω μεσα στα αστρα το δικο μου αναλιωτο ερωτα μακρινο.Περα απ΄αυτο τον ηλιο και το συμπαν αυτο βρισκεται κατι για μενα τοσο το μαγικο.Η καρδια μου θελει να το εξερευνισει και το παθος για αναζητηση μεγαλωνει, ομως Θεε Μου δωσε μου δυναμη. Η συνειδηση μου με μαλωνει.

Θαλασσες απεραντες και μακρινες.Τι να κρυβουνε κατω απο τις σκιες?

Ωκεανοι μεγαλοι και τρανοι της πλασης ολοκληρης οι…