Ίσως και να ξημέρωσε

Ίσως να μην με νοιάζει τίποτα πια

Που να πήγε άραγε η ικανότητα μου να αντιδρώ?

Αυτή η πραγματικότητα με αφήνει τοσο αδιάφορη πλέον

Τι και αν βγήκε ο ήλιος

Τίποτα δεν αλλάζει

Άλλη μια θλιμμένη μερα

Τόση νιότη χαμένη

Κουράστηκα να χαραμίζομαι σε αυτήν την σπατάλη χρόνου, ιδεών,χαρακτήρα

Πόσο άλλο θα ρημαδίασω το εγώ μου

Άναρωτιέμαι…

άρρωστα πάθη

κυριέυουν τις καρδιές όλων.

Διαστροφή αγκαλιάζει τις ψυχές.

Τα σώματα μας ναός όπου η φύση ζητά να αποκαλυφθεί.

Μην σωπάσεις τον ναόγια τις απατηλές φαντασίες των ηθικολόγων.

Η συνείδηση δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την φωνή της προκατάληψης.

Οι ψυχές πρέπει να παραδίδονται στα πάθη τους.

Μόνο έτσι συναντούν το πεπρωμένο τους.