Δεν με παίζουνε και κλαίω,

αχ αυτά τα τρωκτικά

κάθε μέρα καταρρέω

σαν τα οικονομικά.

 

Τα σκαμπίλια στη χρυσάφω

‘νάποδα και βολικά.

Με ζηλεύουν γιατί γράφω

Αριστουργηματικά.

 

Από μπάτσες και κλωτσίδια

γίνεται ένας χαμός

κι όπως πάντα είμαι ίδια,

τύπος και υπογραμμός.

 

Ούτε κιχ δεν βγάζω σ’ ό τι,

απ’ το φθόνο τους, μου κά-

Τελικά στην αγιότη

ξεπερνώ και τη…

Συνέχεια

Μέρα νύχτα μες την πύρη

αναμένω οκλαδόν

η κορμά να δει χαϊρι

μ' όλο της το εμβαδόν.



Περιμέ- αλλά ματαίως

μήτε ένα αρσενικό.

ούτε γέρος, ούτε νέος

για να κά- το ψυχικό.



Πάει, θα μου φύγει η γκλάβα

για να ψάχνει το γιατί

που δεν πλησιά- τη λάβα

ούτ' αρσενικό γατί.



Καίω, καίγομαι, φουντώνω,

με τυλίγουνε οι φλό-

μια ελπίδα έχω μόνο,

αν τα ρίξω σε τυφλό.



Ανάθεμά με είμ' εγώ

ένα ηφαίστειο ενεργό



Φλέγο-… Συνέχεια

Το 'πα μια και χίλιες δύο,

δε σ' αδειάζει τη γωνιά,

το Θεό να έχεις θείο,

η κοντούλα λεμονιά.

 

Δε θα σε απαρατήσω

μέχρι να σε βγάλω φού-(σκα)

όσο λες να κάνω πίσω

θα μιλάς ενός κωφού.

 

Που να σκάσεις να πλαντάξεις

με τα σένα θ' ασχολού-

θα σου σέρν τα εξ' αμάξης,

γιατί σ' έχ περί πολλού.

 

Είναι η καρδιά μου άτι-(μη),

δεν την κάνω βρε καλά,

πέφτει πάνω σου το…

Συνέχεια