Ελα ρε μάγκα να με δείς τωρά που έγινα μπέκρης

μέσα στο μονοπάτι βαλέ φωτία στον αργιλέ και δώσε πέντε

στον καρέ σε τούτο το παλάτι χτυπάω 6 και κοιτώ το χάλκινο

το δειλινό που πάει τζάρκα στο φτωχό κατάρτηη βγενώ μια βόλτα

στο μικρό εκεί στο γκρίζο ουρανό για να σου πω και κάτι

χτυπά αέρα τα πανια και άσε τον νου σου στην πένια να σου

γεμίζει συντροφια να σου γλυκένη την βραδία  και να σου ψηθιρίζει

 εγώ την τσάρκα μου θα βγώ και άσε τον…

Μια καλή ατμόσφαιρα πετάει στους

αιθέρες μια φτωχή τροχόσφαιρά αφήνει

τους αέρες ένας ιπότης φλέγετε στην

άκρη τις ασφάλτου ένα κομάτι κοίτετε

στην άκρη του θανάτου καθώς το

στέμα φόρεσε ο άτυχος ο ιπότης

όλος ο γέλασε γιατί ο τύπος ηταν

ο φευγαλέος πότης που έβγαζε και

κοίταζε τις  σιωπηλές δευτέρες σαν να

ταν μαύρες φοβερές απ τις πολλές

τις βέρες που βγένανε φλεγόμενες

μέσα στο γιατί του και το πικρό…

Μέσα στην άτυχη στιγμή καθός κιλά το

δάκρι περνάει αέρικα η στιγμή αλλά μας

λύπη κάτι φύσα αέρας δυνατά και σώζει

τις πλήγες τους μέσα στο φώς στα ανοιχτά

να ανοίξουν οι ζωές τους καθώς το αποκορύφομα

ανοίγη τις καρδίες τους και τα ψηλά τα απόκριφα

ζητάνε οι φωνές τους στην μυστικί διάσκεψη

κανένας δεν θα μείνει μόνο ο ήλιος ο σοφός

εκείνος θα τους κρίνει και αν ο ανήφορος σκληρός

φωνάζει αφησέ με εγώ σου δείνο την στιγμή…

Μια μέρα που ξεκίνισα να πρόχορω στον δρόμο

είδα τον μπάτζο τον φτωχό να βγάζει ένα νόμο

για την ανθρώπινη φιλή που μας γερνάει καμάρι

ρίξε μια άσπρη προσευχή και κάνε μου την χάρη

πέτα στα σύνεφα φωτία να καψουμε τους δράκους

και μες στην όμορφη πενία να ρίξουμε τους τάκους

γιατί η μάγκικη πενία μας γέμισε τα χέρια και να

που όλα ξάφνικα μας φένονται μαχαίρια.................

ρε ταχυδρόμε σφύριξες και έφερες το…

Μια μέρα σε τσακόσανε βαριά μαστουρομένη και μέσα στην

φαγούρα σου ήσουν εθιζμένη τι ήθελες τι γύρευες εσύ με

τους ατσίδες αφού την τρόμπα άρχισες στα τρών οι παπατζίδες

τώρα στην πιάτσα τριγυρνάς χωρεύεις τσιφτετέλι και το ριχό σου

όνειρο στο τρώνε οι αγγέλοι πετάς μέσα την σάρκα σου και τρώνε

τα μυαλά σου γιατί εσύ δεν πίστεψες την δόλια την καρδιά σου

οι άρχοντες σε πήρανε να βγάλεις τον καημό σου και εσύ το τρένο

έχασες στον δήθεν ερχομό…

Σε μια παραλία αδειανή που μου τα

σκάει το κύμ,α βγάλε θεέ μου μια κραυγή

για να μου πεις το νήμα δώσε στην δύναμη

φωτία να πελεκίση χάδι και την φτωχή μου

την καρδιά να πάρει μες στον άδη για τον

καημό του ερχομού σε ασπρόμαυρη ταίνια

βλέπω το ναι του γυριζμού και χάνομε στα

θεία σαν κοφτερό και ατίθασο σκωτάδη η

ψυχή μου που αδειανή εξάπτετε στην πρώτη

επαφή μου......

Βλέπω εικόνες μαγικές και κόσμο σαλεμένο

με τον γλυκό τους τον καημό τον ψέυτικα δεμένο

που μες στο φώς τους χάνονται και ανοίγουν τα

νερά τους μέσα στο χάος το θολό τα ψεύτικα ονειρά τους

χαμένα σε ένα δάσος με την φτωχή καρδιά τους λύνουν το

φώς του δηλινού και αράζουν στην υγεία τους με το σοφό το

ψέμα τους πλαγιάζουν στα όνειρα τους και την χαμένη εικόνα

τους φωνάζουν στην καρδιά τους....