Σύρε πάρε τη ντουντούκα

κι έλα πάμε στην πλατεία

βάλε τα πένθιμα τα ρούχα

που 'ναι για τη λιτανεία



κηδεύουν τις ελπίδες μας

και τ' όνειρό μας θάβουν

τις μέρες απ' τις λίγες μας

κι αυτές αν θα προλάβουν



σμίξτε φωνάξτε δυνατά

βγάλτε, μ' οργή και πόνο

δώστε τα χέρια και μετά..

αυτό μας έχει μείνει μόνο



ελάτε γεμίστε τις πλατείες

φέρτε μαζί σας κι ένα κολλητό

οι καταστάσεις οι αστείες

θέλουν πολύ… Συνέχεια

Σκόρπιες νότες μελαγχολικές που οδηγούν τα βήματά…

Συνέχεια

Άφησα μια σκέψη να πετάξει μιαν άκρη ονείρου να…

Συνέχεια

Καυτές οι στάλες των ματιών π' έσταξαν στο πουκάμισό…

Συνέχεια

Ο γατούλης μας κοιμόταν

κι όπως πάντα ονειρευόταν

πως ψαρεύει στο ποτάμι

με το πιο μακρύ καλάμι



η βαρκούλα του κουνιόταν

απ' το ρεύμα που ερχόταν,

ξαφνικά μπουρίνι πιάνει

και δεν ξέρει τι να κάνει



η βαρκούλα του μπατάρει

και αυτός ένα κουβάρι

για την όχθη κολυμπάει

μα το κύμα αλλού τον πάει



ψάχνει κάτι για να πιάσει

μπας και λίγο ξαποστάσει

ξάφνου κάτι τον χτυπάει

και ο γάτος μας… Συνέχεια

Μαμά



Η πρώτη σου λέξη

με της ζωής τη φέξη

η πρώτη ακόμα

σ' αθώο στόμα



μια λέξη σαν ικεσία

με τόση σημασία

σου δείχνει το δρόμο

σου κρύβει τον τρόμο



σε πλένει σε ντύνει

μοναχό δεν σ' αφήνει

κι αν άρρωστος είσαι

αυτήν επικαλείσαι



στο πρώτο σου τραύμα

εκείνη θα κάνει το θαύμα

αν κανείς σε πειράξει

απ' το μαλλί θα τον αρπάξει



το πρώτο σου γράμμα

το γράφετ' αντάμα

στο πρώτο… Συνέχεια

Άντε ας τρέξουμε παιδιά με τον οβελία αγκαλιά που…

Συνέχεια