ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΛΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ







Πέφτουν οι στάλες της βροχής, μαζεύονται στο χώμα.

Πέφτουν και δάκρυα οργής, που είσαι σ’ άλλο στρώμα.

Εγώ για σένα μια ζωή, πάντα να ανασαίνω

και συ άδικος κριτής, να μ’ έχεις να πεθαίνω.



(Ρ)

Πέφτουν τα δάκρυα βροχή

αλάτι στην πληγή μου!

Τόσα γιατί μ’ ακολουθούν

στην άπονη ζωή μου!



Κλαίει τώρα ο ουρανός, καρτέρι έχει στήσει

στης λησμονιάς σου το στρατί, που μ’ έχεις… Συνέχεια