ΠΑΝΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ, ΚΥΡΙΑ





Τ΄ αστέρια, με βλέπουν από ψηλά...

Με βλέπουν, να χαμογελάω...

Να λέω, αξίζει ν΄ αγαπάς...

Τη φωτογραφία σου, σαν κοιτάω..

Πόσο πολύ σε λάτρεψα,

απόρησα κι ο ίδιος...

Ποτέ δεν σε ξεγέλασα,

πάντα έμενα ο ίδιος...



Είναι στ΄ αλήθεια όνειρο,

μαζί σου πως υπήρξα...

μα πάλι, αναρωτήθηκα...

αν και συ,

μ΄ αγάπησες, στ΄ αλήθεια...



Της αγάπης τη μαχαιριά,

την ένιωσα μαζί… Συνέχεια