Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Santana (85)

Πλήρες πρόσωπο υπέρβασης..

Κρυμμένοι πίσω από το ίδιο τοίχος,
υπνοβατούμε σε σώμα άφθαρτο
μέχρι την τελική συνάντηση,
σε πλήρες πρόσωπο υπέρβασης
και αναλογισμού σφαλμάτων...

μην πεις τίποτα τώρα καθώς,
η εκπλήρωση της φαντασίας
άρχισε να έρπεται ανερχόμενη,
με αμοιβαίους συνεχείς οργασμούς.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 28 Δεκέμβριος 2008 στις 12:38 — 10 σχόλια

Κλειδώσαμε τον χρόνο μπροστά...

Aν θα έκανα τα ίδια λάθη
θα γίνονταν μόνο για σένα,
ψυχή βασανισμένη, να
τρέχεις να βρεις το άπιαστο,
σε ιπτάμενα ταξίδια,
μια ονειρική στιγμή
που παρέμεινε ιδέα …

κλειδώσαμε τον χρόνο
μπροστά και δεν αφήσαμε
περιθώρια για αντιλογίες,
σε παραλείψεις και αδυναμίες
η αντοχή μας, δεν θα ‘χει
ξανά καμία επιστροφή.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 23 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 — 8 σχόλια

Eξαύλωση στο σκοτεινό μέρος της σελήνης...

Μια ψυχή στα σύνορα
της Εκάτης, που
βγαίνει και ζητάει
την βιαστική κρίση,
στο σκοτεινό μέρος
της σελήνης..

Ποια σάρκα άφησες
και εξαϋλώθηκες,
είμαι μέσα σου
και εσύ ψάχνεις
να εξαγνιστείς
στο ποτάμι των ελπίδων..

Σιωπηλά μεταφέρθηκες
εκεί που η ατμόσφαιρα
είναι πιο ανάλαφρη,
και η λησμονιά μπορεί
και γίνεται στιγμιαία.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 22 Δεκέμβριος 2008 στις 13:30 — 10 σχόλια

Λάθη τέλεια σχεδιασμένα...

Όποια συγνώμη κι αν ζητήσεις,
μάταια θα με περιμένεις
να γυρίσω πίσω,
κι' ας ξέρω ότι
τραβώ τα σωθικά σου
αδιάκοπα τώρα,
δεν θα αλλάξω γνώμη
αλλά ούτε θα σε αρνηθώ…

Όσα λάθη έγιναν ήταν
τέλεια σχεδιασμένα ,
να καίγεται η ψυχή σου άσκοπα
για κάτι που δεν έφταιγες,
αλλά εγώ το ήξερα,
ότι θα γινόταν από την αρχή.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 13:22 — 9 σχόλια

Αλαζονεία σκιών...

Έστρεψες την υπέροπτη
ματιά σου και με
συγκατάβαση, ήσουν
απόλυτα σίγουρη για
αυτό που πάς να κάνεις ,
αλαζονεία σκιών
που δεν αμφιβάλουν,
χωρίς σκοπό κι αντιστροφή…

αλλά εδώ θα έρθεις, ότι
και να συμβεί, θα σε φέρω
να δεις, πως δεν είναι ψέμα
όσα χθες σου υποσχέθηκα …

είσαι μέσα μου πνοή άνεμου,
θύελλα που συνθλίβονται
όλα στο διάβα της , μια
υπερουσία αδιαβάθμητη,
που αναπτύχθηκε παράλογα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 9:30 — 6 σχόλια

Nα με χαϊδεύεις με θέρμη...

Τι περιμένουν τα στεγνά
σου βλέφαρα, σε αυτόν τον
αβέβαιο κόσμο, σε αρνήθηκαν
και αποσιώπησες την αιτία,
μίλα μου και ας μην σε ακούω,
κράτα μου συντροφιά
την έχω τόσο ανάγκη,
να είμαι τώρα πάλι δίπλα σου…

Σε λίγο όταν θα βραδιάσει
θα ζητήσω να με σκεφτείς ξανά,
με ατέλειωτη ευαισθησία άπλωσε
την ματιά σου, έτσι που
να με χαϊδεύεις, με την τόση θέρμη,
που σου εμπιστεύτηκα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 8 σχόλια

Έκλαμψη απ’ το στέμμα σου...

Η όψη σου διαπεραστική
διέσχισε τις πέτρινες αντιστάσεις,
και ήρθε κοντά μου,
ένα απέραντο νέφος σκέπασε
κάθε σκοτεινή μας σκέψη,
εσύ και εγώ σε μια
ξεχωριστή αόρατη συνεύρεση..

Θεά του χιονιού που άστραψες
με όλη την φλόγα σου,
ξεχώρισες το ηλιοβασίλεμα
και γείραμε αδιαχώριστα,
σε μια έκλαμψη απ’ το στέμμα σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 7 σχόλια

Απόλυτητη συμβατότητα του είναι...

Διεγερμένα τα χειλη σου,
έτοιμα να με απορροφήσουν
απο την απόλυτη συμβατότητα,
σε κάθε κάλυψη του νου,
απέφυγαν να ταυτιστούν με
το όνειρο,καθώς ξεκίνησες μυστικά..

έχεις την δύναμη να αντέξεις
την χρονική στιγμή, όπου μπορούμε
και οι δύο να συνταξιδέψουμε,
σιωπηλοί,συγχρόνως σε μία απρόσωπη
συνταύτιση, του αδέσμευτου είναι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 14:43 — 6 σχόλια

Αντιφάσεις στον απόλυτο χρόνο...

Πίσω στον εθισμό
της σιωπής σου,
που δεν δέχεται να πέσει
σε αντιφάσεις, εγώ
διακρίνω ότι τα χείλη σου
στερήθηκαν μια συγκλονιστική
αγάπη, ενώ ακόμα γκρεμίζονται
μέσα στα σφάλματα τους..

Πόση υπομονή θα κλέβεις
στον απόλυτο χρόνο,
κρυμμένη και αδέσμευτη,
δέσμια σε ένα ασυνεχές κενό.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 15:08 — 10 σχόλια

Aγάπη που συγκολλήθηκε το απόβραδο...

Απομακρύνεσαι με ανόρια ταχύτητα,
εκεί που κανείς δεν θα μπορεί
πια να μας διακρίνει και τα πρόσωπα
μας, θα είναι αόρατα και φειδωλά,
από σκέψεις όνειρα και ελπίδα…

Μη συγκρίνεις τα απομεινάρια
μιας άσκεπης εν δυνάμει αγάπης,
που συγκολλήθηκε το απόβραδο,
τυλιγμένη από τύψεις και σαθρή,
δεν μπόρεσε το ξημέρωμα οσο κι'αν
προσπάθησε,να βρει κανένα στήριγμα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 6 σχόλια

Τα δάκρυα καλήτεχνα τα σκέπασες…

Αν μπορούν να κολλήσουν
τα κομμάτια απ’ την αρχή,
είναι κάτι πάνω απ΄ τις
δυνάμεις μας, στο ασαφές,
κάποια αναζήτηση που
ήθελε να κλείσει, ότι δεν είχε
επισφραγιστεί από πριν…

δεν μπορώ να δω τα δάκρυά σου,
αφού καλήτεχνα τα σκέπασες,
μέσα απ’ την αστάθεια του χθες,
κι’ απεγκλωβίστηκες ανύπαρκτη
χωρίς να αισθανθούμε τίποτα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 11 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 — 8 σχόλια

Mε αγγίζουν τα πυρακτωμένα χείλη σου...

Συγκλονισμένη και αθέατη
συναρμολογείς ότι ζήσαμε,
γιατί δεν υπήρχε αντίδοτο
σε ότι και αν προσπάθησε,
να σε αντικαταστήσει επίμονα…

μπορώ τώρα να αναγνωρίσω,
όσα λάθη έγιναν και
έφθειραν την ιδανική μορφή σου,
για όσο ένιωθα να με κοιτάς
και να με αγγίζουν,
τα πυρακτωμένα χείλη σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 11 Δεκέμβριος 2008 στις 10:07 — 4 σχόλια

Aδιάστατο γαλαξιακό ταξίδι...

Tι μυστικά κρύβουν
τα πράσινα μάτια σου,
που μου χαμογελούν
σε έναν απέραντο χείμαρρο,
απο κρυφό συναισθηματισμό..

Το ξέρω ότι η σχέση μας,
θα κρατήσει για ένα
λιγοστό στιγμιότυπο,
μέσα στο αδιάστατο
γαλαξιακό μας ταξίδι,
καθώς το εισιτήριο θα
σφραγίζεται με επιστροφή.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 5 Δεκέμβριος 2008 στις 13:37 — 7 σχόλια

Φλεγμονή πόθου...

Ξεχώρισα μέσα από τα μάτια σου
την φλεγμονή ενός πόθου,
μιας αγάπης που γεννήθηκε
σχεδόν αυτόματα,
να αναπαράγεται σε
απειροστό πλευρικό κοίταγμα..

Στην παρθενική σου
εσωστρέφεια αφέθηκες,
να αυτοερεθίζεσαι με
προχωρημένη αντοχή,
και εγώ να σε συγκρατώ
σε ένα συνεχή επαναφορτισμό.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 5 Δεκέμβριος 2008 στις 2:25 — 7 σχόλια

Περιμένουμε τον έρωτα σε ανύποπτο χρόνο...

Κιάν όλοι μας ξέχασαν αυτά τα χριστούγεννα,
ήμασταν μαζί, κρατούσα το χέρι σου
και το φιλούσα ,καθώς θαμπά έξω στο χιόνι,
έβλεπα την φιγούρα σου μέσα στο φως..

δεν υπήρχε κανείς εκεί τριγύρω, όλα ήταν βυθισμένα
στην σιωπή, εσύ και εγώ να ακούμε τους ήχους
από το τρένο, που περνούσε δίπλα από το σπίτι..

κι έτσι απομείναμε παγωμένοι και ακίνητοι,
σ’ ένα άδειο τοπίο, να περιμένουμε τον έρωτα
να τα σκεπάσει όλα, σε ανύποπτο χρόνο.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 4 Δεκέμβριος 2008 στις 9:32 — 4 σχόλια

Eγκατάλειψη σε μηδενικό χρόνο...

Ήταν μια υπομονή
έτοιμη να καταρρεύσει,
σε ένα βαθύ σκοτάδι,
όσο αντίκρισα τα πονεμένα
μάτια σου, κι ακόμα
δεν ήρθε ο μεγάλος στεναγμός..

Δες την εγκατάλειψη σε
ένα χρόνο μηδενικό,
όταν δεν θα μπορείς
ούτε εσύ ούτε εγώ
να έχουμε άλλη επιλογή,
τότε που θα έχει καρφωθεί
η ελπίδα, σε κάθε
αναδρομή του νου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 16:00 — 7 σχόλια

Το φώς απ' τα υπέροχα μάτια σου..

Χθές ήμασταν όλη την νύχτα μαζί,
χάιδευα τα μαλλιά σου,
και αισθανόμουν, πόσο η αγάπη μας
δεν έχει τέλος..

Μια σχέση, που την δένει το φώς από
τα υπέροχα μάτια σου,
δεν έχω ξανά δεί τόσο ζεστά
και τόσο αληθινά μάτια,
όπως τα δικά σου..

Θα περιμένω όσο αντέχει
η καρδιά μας, να υπομένει
την παράλογη απόσταση,
που στήνεται μεταξύ μας
χωρίς να το θέλουμε.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

Σύντηξη ομοιόκεντρων προσώπων...

Πόσες επιλογές απέμειναν
για να ακολουθήσουμε,
σαν στένεψαν τα περιθώρια
απο εμάς του ίδιους,
καθώς διαβαίνουμε αυτή την
σιωπηλή διέξοδο, με ισχυρές
πλευρικές αντιστάσεις…

Μια έλξη που ξεκινάει
απο το βλέμμα της σύντηξης,
και επεκτείνεται σε
ολοκληρωτική συνένωση,
των τριών ομοιόκεντρων
προσώπων.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 4 σχόλια

Στην σιωπή σου έχω βυθιστεί...

Το ξέρουμε στ’αλήθεια
ότι είμαστε σε μια
κοινή διαδρομή...

Οι σκέψεις μας άναρχες
κι’ αλλαγμένες συνέχεια,
δεν βρίσκουν
καταφύγιο να ηρεμήσουν...

Μέσα στην σιωπή σου
έχω βυθιστεί ,
και ελπίζω να με σώσεις
την τελευταία στιγμή,
προτού χαθούμε
κι' οι δύο αναπάντεχα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 16:22 — 5 σχόλια

Άρνηση χωρίς ψεύτικη εξήγηση...

Δεν χρειάζεσαι την ψυχή σου
την κρατάω στην καρδιά μου,
ξέρω ότι φεύγεις και με αφήνεις,
μια αιτία έγινε αφορμή,
να πιούμε ένα πόνο μέχρι τέλους..

Σιωπή από το πουθενά,
θα σε συνοδεύει από εδώ
και πέρα, μια αληθινή άρνηση
χωρίς ψεύτικη εξήγηση,
θα είναι τα παγωμένα σου ταξίδια.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 4 σχόλια