Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Santana (85)

Ελάχιστο χρονοπέρασμα

Ξεχάστηκαν τα όνειρα

μέσα απ' την διήληση
των αντιδράσεων μας,
και σε αφόπλησε το είδωλο,
έτσι οπως το ενέπλεξα
στο επίπεδο ανδοιάνωσης...

Η αδράνεια μετουσειώθηκε
απο’ τα χείλη σου και ανοίξαμε
μια άλλη υπαρκτή πύλη,
ασαφή και μη συντηριτική,
αφού δεν μας δόθηκε
το ελάχιστο χρονοπέρασμα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 4 Αύγουστος 2010 στις 2:00 — 3 σχόλια

Μέθυσες το όνειρο....

Σιώπησαν τα χείλη σου
σε ένα βαθύ σκοτάδι,
που με έσυρε το παρελθόν
να ζητώ τα μάτια σου
να με κρατήσουν, για
τελευταία φορά,
τώρα που η ψυχή μου
πετάει ψηλά και αγκαλιάζει
τα αστέρια…

Ήρθες έτσι αναπάντεχα
μέσα στην ζωή μου,
να μεθύσεις το όνειρο,
που γεννήθηκε με τον
ερχομό σου, αφού
εγώ δεν είχα άλλη
διέξοδο και ελπίδα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 11 Ιούλιος 2009 στις 16:53 — 5 σχόλια

Στην αγγαλιά του απείρου..

Κοιμήσου στα χέρια μου
στην αγγαλιά του απείρου,
σαν σε νανουρίζει
το σύνεφο της φαντασίας,
που ξεδιπλώνετε,
με τον ερχομό της απέραντης
συγκίνησης ...

εδώ που συμπέσαμε
μετακυλίονται
οι αχτίδες, όσες απέμειναν
απ' τα ορθάνοιχτά καθαρά σου
μάτια,
να σε συντροφεύουν στου ύπνου
σου, τις ανοιχτές φτερούγες.

στον γιό μου..

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Ιούνιος 2009 στις 13:30 — 2 σχόλια

Δίκοπο μαχαίρι...

Αν σ'αρνηθώ απόψε,
θ'αρθούν οι σκιές
να με σκεπάσουν,
έτσι που κάθε σειρά
στον νου μου,
θα αλλάξει διαδρομή..

έμαθα να παίζω
με ένα δίκοπο μαχαίρι,
που γυρίζει μέσα στην πληγή,
και δεν μ'αφήνει
να είμαι μέσα σου,
ενοχές που με χτυπούν
τώρα πια συνέχεια,
μια αλήθεια και ένα ψέμα,
συνήθισαν να ζουν μαζί.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 13 Ιούνιος 2009 στις 1:00 — 2 σχόλια

Πληγωμένη αγάπη σαν άγριο θηρίο...

Αν κοιτάξεις πίσω σήμερα
και χθές, δεν θα δείς
τίποτα άλλο εκτός,
από μια πληγωμένη αγάπη,
σαν ένα θηρίο άγριο κι’ ανήμερο,
να σηκώνεται να δείχνει
τα νύχια του, και να τα καρφώνει
στο τέλος, στην ίδια του την σάρκα..

Αν απέμεινε κάποια ελπίδα,
μπορεί να αναζητά ανέκφραστο
μια διέξοδο απελπισμένη,
να μην ματώνεται κάθε στιγμή,
με ασήμαντη αιτία και αφορμή .

Προστέθηκε από τον/την santana στις 22 Μάιος 2009 στις 7:10 — 3 σχόλια

Το χρώμα της φωτιάς...

Διέκρινα τα χείλη σου
πόσο με αναζητούν,
την αγωνία μες
τα μάτια σου,
σαν σε ποθώ ασταμάτητα
και το πάθος γυρνά
γύρω από το μυαλό
που αντιστέκεται συνέχεια'

σαν σε πάρω στην αγγαλιά μου
κρυφά θα μου ψιθυρίσεις,
πως το χρώμα της φωτιάς
ξεχείλησε κάθε αχτίδα,
που σου φανερώθηκε,
στης σκιάς το απέραντο
σκοτάδι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 21 Μάιος 2009 στις 7:00 — 3 σχόλια

Του έρωτα σημάδι...

Ξεπροβάλει η χαραυγή
και ότι αισθανθήκαμε,
αρχίζει να ζωντανεύει
αγνό από την αρχή,
κρυφό στης ψυχής μας
την ατέλειωτη επαφή '

όσο και να απομακρυνθής
θα σε κρατώ στα χέρια μου,
σαν ένα αφτέρωγο
του έρωτα σημάδι,
ώσπου να ρθη το πρωί
και ξαναγεννηθής
μέσα μου και πάλι.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Μάιος 2009 στις 0:58 — 8 σχόλια

Σε έναν έρωτα που αργοκυλάει...

Άνοιξε τα μάτια σου σε έναν έρωτα
που αργοκυλάει τώρα μέσα σου,
σαν φίδι επικίνδυνο να ελίσσεται
στις καμπύλες του σώματός σου,
μέχρι που θα σε χτυπήσει εκεί,
που δεν θα έχεις εναντίον αντίδραση…

Αν είναι αλήθεια ή ψέμα η αρχή,
μην το αρνηθείς απόψε, ανακάλυψη
μιας μυστήριας δύναμης ,
που είχε την προσδοκία να επιμένει
και δεν αυτοκτόνησε, από μόνη της.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 4 Μάρτιος 2009 στις 1:11 — 10 σχόλια

Άφθαστη συνεύρεση...

Τα κύματα της ψυχής σου
έρχονται και φεύγουν
με τόση ένταση,
μια αλάθητη αίσθηση
του απόλυτου έρωτα,
που μπορεί και μπαίνει
μέσα μας, σε επανάληψη…

Γύρισε αγαπημένη μου
στην τέλεια σιωπή,
εκεί που θα συναισθάνεσαι
μόνο την σκέψη μου,
και θα με αγγίζεις
μόνο εσύ, στην άφθαστη
ολοκληρωτική συνεύρεση.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 9 Φεβρουάριος 2009 στις 12:30 — 9 σχόλια

Συνομιλία μυαλού...

Σε ποια πελάγη χάνεσαι
και βρίσκεσαι μετανιωμένη,
μέσα στην απαλλαγή του έρωτα
το τέλειο να βρεις ψάχνεσαι,
να δεθείς το άπιαστο στα χείλη
και έπειτα να γείρουμε μαζί…

Όποια λόγια και αν ξεστομίσω,
ξέρω ότι συσσωρεύονται σε
μια σιωπηλή συνομιλία μυαλού,
που διαρκεί τον κύκλο της,
και έπειτα απομακρύνεται
στον μικρόκοσμο εαυτό της.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 5 Φεβρουάριος 2009 στις 13:30 — 7 σχόλια

Κρύες σιωπηλές νύχτες...

Κοιμήσου κάτω απο τις ασημένιες
ακτίνες της σελήνης,
ανάμεσα στα χέρια μου,
σαν σε αναζητούν
στις κρύες σιωπηλές νύχτες..

ας μπορούσα να κρατήσω
τα χείλη σου για μια στιγμή ακόμα,
καθώς το φώς που ξημερώνει,
θα σε αγκαλιάζει μόνη,
για άλλη μια φορά μακριά μου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 1 Φεβρουάριος 2009 στις 14:30 — 11 σχόλια

Το αγνό αίμα του έρωτά μας...

Θα 'θελα να σκότωνα τον χρόνο,
να μην στέκεται βάναυσα
εμπρός μας, να μας καθυποτάσσει,
και την αγάπη μας άδικα να ματαιώνει…

έλα και πάλι απόψε στη θύμιση,
να με λυτρώσεις, από τις τύψεις
και τις στυγνές ερινύες, σαν εγείρονται
μες στο σκοτάδι και παίρνουν ζωή,
από το αγνό αίμα του έρωτά μας.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 27 Ιανουάριος 2009 στις 14:18 — 14 σχόλια

Aμετανόητο άγγιγμα...

Σε μια άλλη διάσταση,
θα μπούμε αμετανόητοι
για αυτό το πάθος,
που δεν γνωρίζει σύνορα
και λογική του χρόνου..

Θα ματώσω επάνω
σε όσα αγαπήσαμε
και πιστέψαμε, αφόρητη
σύνδεση σε άφθαστη διάρκεια,
να μετουσιώνεται
γύρω από το άγγιγμα,
του τέλειου κορμιού σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 21 Ιανουάριος 2009 στις 9:59 — 11 σχόλια

Ευάλωτοι σε κύμα συναισθημάτων...

Μην εξαντλήσεις τις

νευρικές και αστρικές

μας αντοχές, σε

ανατάσεις που ξεκινήσαμε,

άφησε τις σκέψεις μας

να ενωθούν ελεύθερες

στο μεταίχμιο,

πριν πέσουν στην αδιαπέραστη

εσωστρέφεια…

Μας περιμένουν ταξίδια

με απόκρυφα μυστικά,

να περιπλέκονται

οι αισθήσεις μας,

σε μη αντιστρεπτή διέξοδο..

Προσαρμογή σε ένα

κύμα συναισθημάτων,

που έχουμε διεισδύσει

και είμαστε ευάλωτοι,

συνταξιδιώτες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Ιανουάριος 2009 στις 10:19 — 11 σχόλια

Eίμαι δική σου,αν το θελήσεις...

Τι με κοιτούν τα μάτια σου,
ποια απορία προσπαθούν να λύσουν,
είμαι δικός σου σαν μια ανάσα,
που ανεβαίνει στο γυμνό σου σώμα,
έτοιμο να το πιώ, εύοσμο και υγρό…

Μπορεί να περιπλανήθηκα
σε ξένα χείλη, μα μια καινούργια
ευκαιρία, που έξαφνα γεννήθηκε
δεν πρέπει να χάσω τώρα,
κι' εδώ εσύ πάλι να μου σιγοψιθυρίζεις,
είμαι δική σου, μόνο αν το θελήσεις.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 11:00 — 12 σχόλια

Θα απαγάγεις την σκέψη μου…

Χτύπα με εκεί που πονώ
τώρα που μπορείς,
γιατί αύριο θα έχεις φύγει,
την σκέψη μου θα απαγάγεις
σαν κλέφτης, σε συνεχείς
και άσκοπες αεροδιαδρομές...

Αν είναι αυτή αγάπη που ζούμε,
δεν ήξερα πριν, αλλά ούτε και τώρα,
σαν βιάστηκα να στο εμπιστευθώ,
μα και αν έρθεις μετά ένα κύκλο
απο επαναλήψεις και αντιθέσεις,
πάλι δεν θα σε αρνηθώ.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 12 Ιανουάριος 2009 στις 11:30 — 12 σχόλια

Πόνος μεταλλαγμένος..

Φοβάσαι την αγάπη μου,
και ενώ χρειάζεσαι χρόνο
πριν ξεκινήσεις μαζί μου,
πρέπει να με δοκιμάζεις κι’ άλλο..

Αλλά αν δεν θέλεις μέλλον με εμένα,
πρέπει να τελειώσουμε τώρα,
κι’ ίσως αυτό γίνει μεγάλος πόνος,
μεταλλαγμένος, καθώς δεν θα είναι
εύκολο να τον ξεπεράσουμε σήμερα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 5 Ιανουάριος 2009 στις 10:46 — 10 σχόλια

Tην έκρηξη να γευτώ απ΄ τα χείλη σου...

Ξύπνησα την αγάπη που
κοιμόταν βαθειά σου,
οι φλέβες σου άρχισαν να κτυπούν
συνεχόμενα και να ματώνουν
τα βλέφαρα μου, που σε προσμένουν
πέρα από το άγνωστο, σαν ξέρω
ότι θα ρθούν μόνο για μένα…

Όποιοι πόθοι ζωντάνεψαν
μέσα σου, δώσ’ μου να
τους κρατήσω στην αγκαλιά μου,
να νιώσω την απέραντη δύναμη,
όπου σαν έκρηξη περιμένω,
να γευτώ μες από τα χείλη σου.

στην Ria..

Προστέθηκε από τον/την santana στις 31 Δεκέμβριος 2008 στις 11:48 — 8 σχόλια

Σε φαντάζομαι σύγκορμη...

Κατρακυλήσαμε σε ένα άνοιγμα
χάσματος στον χρόνο,
καθ’ όσο δεν μπορούμε να πάμε πίσω,
μόνο μπροστά σε μια
σχετική κίνηση απελπισίας….

Σε αγγίζω τώρα περισσότερο,
και ενώ εσύ αγωνίζεσαι
να με δικαιολογήσεις,
εγώ σε φαντάζομαι
να γέρνεις σύγκορμη,
στην έκτη αίσθηση, που
άρχισε πλέον να σε κυριεύει.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 30 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 10 σχόλια

Ο χρόνος κυλά αντίστροφα...

Τι περιμένεις από εμένα,
μέσα απο βαθύ σκοτάδι
έμαθα να σε αναζητώ,
αφού τώρα πια νιώθω,
ότι ο χρόνος κυλά αντίστροφα
για μας, χωρίς καμία λύπηση…

Θέλω μόνο απ’ τα μάτια σου
να συλλέξω, όλη την
δύναμη που σου απέμεινε,
τώρα, πριν να 'ναι αργά,
και η επιστροφή
στα πρώτα μας συναισθήματα,
είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί..

Προστέθηκε από τον/την santana στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 11:30 — 7 σχόλια