Έφυγες έτσι ξαφνικά

 Στα μέσα του χειμώνα

Σε πήρ'ο χάρος μυστικά

 Μ’ένα φιλί στο στόμα

Ήσουν λουλούδι τρυφερό

 Κι ας ήσουν γερασμένη

Σε κάθε δύσκολο καιρό…

Με ανοιχτό παράθυρο

 Την εθνική διασχίζω

Χωρίς κανένα λάφυρο

 Το μέλλον ατενίζω

Αγάπη ψάχνω να κρυφτό

 Από τη μοναξιά μου

Να βρουν ελπίδα και σκοπό…

Χιόνισε πάλι κι’ έβρεξε

 Πάνω στα όνειρά μου

Και η αγάπη έπαιξε

 Παιχνίδι στην καρδιά μου

Με πόνεσε πάρα πολύ

 Έσπασε τα φτερά μου

Με έκοψε σαν το γυαλί…

Την κριτική σας δέχομαι

 Όσο σκληρή κι αν είναι

Στιχάκια γράφω της ζωής

 Μα ποιητής δεν είμαι

Φτασμένος δεν γεννήθηκα

 Μα προσπαθώ με πείσμα

Ν’ανοίξω πόρτες της ψυχής…

Ήταν της μοίρας μας γραφτό

  Ετούτη η κατάρα

Που μ’ ένα τρόπο μαγικό

  Τα έκανε μαντάρα



Μας πούλησε, μας πρόδωσε

  Φτώχυνε την Ελλάδα

Αμαχητί μας έδωσε

  Στη ξένη την αρμάδα



Κι αν δυσκολεύουν οι καιροί

  Κι αν όλα βγαίνουν στο σφυρί

Εγώ κρυφά ανασαίνω

  Θ'αντέξω δεν πεθαίνω

Ελπίδες…

Σε λίγο ο χρόνος θα αλλάξει

 καινούργιος θα'ρθεί να μας βουλιάξει

όσα δεν πρόφθασε ο παλιός

 θα αναλάβει τώρα ο νιός

τι κι αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

 κι αν τα όνειρά μας φαντάζουνε ωραία…

Της αγάπης μου λουλούδια

  Σου χαρίζω και τραγούδια

Και αναμμένη στην καρδιά

  Nα'χεις του έρωτα φωτιά

Μες το δρόμο σου φεγγάρια

  κι όμορφα μαργαριτάρια

Το πρόσωπό σου να γελά

  Και την ελπίδα να…

Μη μου στεναχωριέσαι

  Με το παραμικρό

Στ’όνειρο να ξεχνιέσαι

  Κι ας φαίνεται μισό

Μαζί με τα αστέρια

  Στη νύχτα να γελάς

Κι απλώνοντας τα χέρια

  Τις πίκρες να σκορπάς…

Σήμερα εννέα του Δεκέμβρη

 Τ’άστρα κατεβαίνουν χαμηλά

Τ'όνειρο στην άγκαλιά της γέρνει

 Κι η Αννούλα μας χαμογελά

Σήμερα γιορτάζει και το ξέρει

 Είναι η Αννούλα του χιονιά

Και με την αγάπη της θα φέρει…

Πέφτει η βροχή και κάνει

την άσφαλτο γυαλί,

καθρέφτη που μου δείχνει

όλη μου τη ζωή :

Ποιος ήμουνα πριν χρόνια

πουλάκι λεύτερο...

Πώς έχω καταντήσει

μ' εσένα στο πλευρό...…

Χάθηκε το κουράγιο μας

εφθάσαμε στον πάτο

σε τούτο το ναυάγιο μας

δεν πάει παρακάτω.

Λασκάρισε η βίδα μας

κάνοντας κούνια-μπέλα

έσπασε η πυξίδα μας

και ζούμε…

Πάλι μου πήρες τα μυαλά

  καθώς μετράς τ'αστέρια

και η αγάπη σιωπηλά

  γλυστρά από τα χέρια



Αμέσως γίνεται καημός

  και πίκρα στην καρδιά μου

συννεφιασμένος ουρανός

  που κρύβει τα'νειρά μου…

Ο τόπος μου μιά ζωγραφιά

Με φόντο το φεγγάρι

Των αστεριών την ομορφιά

Έχει κρυφή του χάρη



Έχει βουνά απάτητα

Με το δικό τους ήλιο

Που θέλγουν ασταμάτητα

Το θεϊκό βασίλειο…

Ναυαγήσαμε στου δρόμου τα μισά

κι η ψυχή μας παρέδωσε το πνεύμα

κυνηγήσαμε ονείρατα χρυσά

κι η ζωή μας παγιδεύτηκε στο ψέμα



Κι αν ανοίξαμε για λίγο τα φτερά

μας παράσυρε η δόξα και το χρήμα

κι απ'την λίγη που γευτήκαμε χαρά…

Τα καταπράσινά σου μάτια

Φωτοβολίδες μες τη νύχτα

Μου κάνουν την καρδιά κομμάτια

Φαρμάκι με κερνούν και πίκρα



Μια με του έρωτα τη φλόγα

Μια με το δάκρυ του καημού

Μια στης αγάπης την πιρόγα

Μια στα…

Πήρα τα μάτια μου και φεύγω

απ' της αγάπης το βραχνά

και μέρα-νύχτα θ'αλητεύω

σε μονοπάτια μακρινά



Άφησα πίσω τα 'νειρά μου

και τη χαμένη μου ζωή

τον πόνο που'χω στην καρδιά μου

κι ό,τι μου…

Δυο φράγκα όλα κι όλα

στην τσέπη μου βαστώ

και όνειρα σβησμένα

για σένα π'αγαπώ

Στην αγκαλιά σου τρέχω

τα βράδια να κρυφτό

τα βάσανα ν'αντέχω

και να…