Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (219)

ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ Από τη 12η Συλλογή

Μπαγλαμαδάκι μεσ’ τα χέρια μου κρατούσα ,

σ’ ένα τραπέζι στης ταβέρνας τη γωνιά ,

πάνω στο τάστο του , με τις χορδές μετρούσα ,

ότι σημάδεψε και μένει στην καρδιά .

Ρεφ.

Ωραία βράδια , ζωής σημάδια ,

τα τραγουδούσα μεσ’ τα σκοτάδια ,

παλιά μεράκια , ζωής φαρμάκια ,

παίρναν ζωή με τη γλυκιά του την πενιά .

Μ’ ένα ζεϊμπέκικο οι πόνοι μαλακώνουν ,

μ’ ένα χασάπικο φουντώνει η χαρά ,

στα τσιφτετέλια οι καρδιές να μερακλώνουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 22 Νοέμβριος 2009 στις 13:51 — 15 σχόλια

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ( Από τη 12η Συλλογή)

Μ’ έπνιγε τ’ άδικο , ζητούσα δίκιο ,

ζητούσα ξαστεριά , στη συννεφιά ,

δεν μου συγχώρεσες , ζωή τ’ αντρίκιο

και η μιζέρια σου , τη λεβεντιά .

Μέσα στη φτώχια μου χαμογελούσα ,

μα συ στα πλούτη σου , ήσουν μικρή ,

με λίγα τάλιρα , πάντα γλεντούσα

μα συ δεν γλέντησες με την ψυχή .

Με καθαρή καρδιά σαν σε κοιτούσα ,

πάντα κατάματα , ήσουν σκυφτή ,

όταν τα πλούτη σου περιφρονούσα ,

μαζί μου , άδικα , ήσουν σκληρή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 21 Νοέμβριος 2009 στις 8:19 — 8 σχόλια

ΣΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΑΠΟ ΤΗ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ

Ήρθες σαν χελιδόνι στην αυλή ,

με μάγεψες με αηδονιού φωνή ,

άνοιξη ψυχής και καλοκαίρι ,

αχ παραμύθι ζω με σένα ταίρι .

Φεύγεις με την πρώτη τη βροχή

Σεπτέμβρη και φθινόπωρου αρχή ,

μ’ άφησες με μάτια δακρυσμένα ,

αχ δεν μπορώ να ζω , χωρίς εσένα .

Ρεφ.

Χελιδόνι πάρε με μαζί ,

η αγάπη σου μη με ματώσει ,

ειν’ ο χωρισμός βαθιά πληγή ,

δεν μπορεί η καρδιά να τη σηκώσει ,

χελιδόνι πάρε με μαζί .

Κέντησες τη φωνή σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 20 Νοέμβριος 2009 στις 5:30 — 11 σχόλια

ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ Ο ΠΟΝΟΣ (Από την 12η συλλογή)

Κόκκινο δάκρυ κύλισε ,

απόψε , σαν το αίμα ,

αχ Θεέ μου να ‘ταν ψέμα ,

πως φεύγει την αυγή ,

το μάγουλο μου φίλησε ,

σαν τη φωτιά με καίει ,

με την καρδιά να κλαίει ,

στο ύστερο φιλί .

Ρεφ.

Πήρες αγάπη μου γλυκιά , της ξενιτιάς το δρόμο ,

μα πες μου σε ποιο νόμο , ν’ ακούσει η καρδιά ,

ποιος νόμος πες μου το μπορεί , τον πόνο μου να νοιώσει ,

το δάκρυ να στεγνώσει , ματιάς που αιμορραγεί .

Κόκκινο δάκρυ κύλισε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 7:00 — 9 σχόλια

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΜΟΥΣ Η ΚΑΡΔΙΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ )

Από την πρώτη τη στιγμή ,

στης σχέσης την ευθεία ,

νόμοι και περιορισμοί ,

της άλλαξαν πορεία .

Ρεφ.

Γιατί στη σχέση , μάτια μου , οι νόμοι καταργούνται ,

όλα , στους δρόμους της καρδιάς , πορεύονται – κινούνται ,

σαν είν’ οι δρόμοι μας κοινοί , ψηλώνει και ανθίζει ,

μα σαν αλλάξεις την γραμμή , χάνεται και ξεφτίζει .

Τις ώρες που ‘μαστε μαζί ,

θέλεις να τις ορίζεις ,

ώρες στο χάδι , στο φιλί ,

θέτεις και μ’ εξοργίζεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 8:06 — 11 σχόλια

ΜΟΝΑΞΙΑ

Γεύση πικρή στα χείλη μου αφήνει

ζωή γραμμένη σε κρυφά βιβλία ,

βουνό το κύμα , σε μικρή σχεδία ,

στης μοναξιάς μου πνίγομαι τη δίνη

σε σκοτεινές του αύριο στοές

κι οι φίλοι μου αχνές σκιές .

Ρεφ.

Λουλούδια μωβ της μοναξιάς ,

του κήπου μου γεμίζουν τις αλέες ,

φευγάτες τώρα οι παρέες

και συντροφιά τ’ αστέρια της νυχτιάς

κενό στα βάθη της καρδιάς

άδεια η σκέψη κι η ματιά μου

τις βλέψεις και τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 17 Νοέμβριος 2009 στις 10:37 — 11 σχόλια

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (Από τη Συλλογή 7Δ)

Διψάς καρδιά κι η προσμονή ,

αιώνας μοιάζει , σαν πορεία της ερήμου ,

πονάς και λιγοστεύει η υπομονή ,

σ’ αστερισμούς ψάχνεις στης νύχτας τη σιγή ,

πυξίδα στου τοξότη – του διδύμου .

ρεφ.

Άνοιξη της καρδιάς ,

μακραίνεις μες τη δίψα της ψυχής μου ,

η όαση στα μάτια μου φευγάτη ,

άνοιξη της καρδιάς ,

άνθισε σαν τα ρόδα της αυλής μου ,

μη γίνεις φάντασμα κι οφθαλμαπάτη .

Στη ράχη μιας καμήλας περπατάς ,

κράζεις -… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 7:23 — 10 σχόλια

ΑΠΟΨΕ ΜΗΝ ΑΝΑΨΕΙΣ ΦΩΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ 7δ)

Λέξεις μη λες , δεν έχουν πια αξία,

αν η καρδιά βαθιά δεν τις πιστεύει ,

κατάλαβα πως έχει σημασία ,

ότι στη ζήση ο καθένας μας γυρεύει .

ρεφ.

Απόψε μην ανάψεις φως ,

κεράκι το φεγγάρι θα ανάψει ,

λέξεις μη πεις τα μάτια θα διαβάσω ,

απόψε μην ανάψεις φως ,

την τελευταία τη ζαριά μου κι ας με κάψει ,

θα παίξω ή θα κερδίσω ή θα χάσω.

Με ενοχές , δεν προχωράνε οι δεσμοί ,

με ψέμα η ζωή δεν νοστιμεύει ,

δεν χρησιμεύουν οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 16:15 — 13 σχόλια

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ (ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΎ ΜΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ 5η ΣΥΛΛΟΓΗ

Στον ουρανό υψώνω χέρια

κάθε βραδιά σαν προσευχή

πιάνω κουβέντα με τ’ αστέρια

συνομιλώ με τη βροχή.

/././././.

Και λέω τους σαν σ’ ανταμώσουν

πόσο μου λείπεις να σου πούν

γλυκό φιλί μου να σου δώσουν

κι αυτά που μένεις με ρωτούν.

./././././

Κι η θάλασσα γαληνεμένη

μου ψιθυρίζει στο γιαλό

είν’ η ψυχή του κουρσεμένη

δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.

/././././.

Της απαντώ εγώ θα λέω

στ’ αστέρια μα και στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 20:59 — 12 σχόλια

ΦΕΥΓΩ ΣΗΚΩΝΩ ΤΑ ΠΑΝΙΑ (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΑΡΙΑ ΜΕΡΑΜΒΕΛΙΩΤΑΚΗ) (ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΗ 10η)

Αφού ζωή με αδικείς ,

δείχνεις να με περιφρονείς ,

καθόλου δεν μ’ αγγίζεις ,

στον ουρανό μου συννεφιά

και ούτε μια αστροφεγγιά

δεν μου τη χαλαλίζεις ,

ρεφ.

Φεύγω σηκώνω τα πανιά και σου γυρνώ τις πλάτες ,

εγώ και η ψυχή μου επιβάτες , γι’ άλλες στεριές ,

με ματωμένα τα φτερά , απ’ τις πληγές σου ,

δεν τις αντέχω πια τις συμφορές σου , μείνε στο χθες .

Το δίκιο σου χωρίς ψυχή ,

πιότερο μοιάζει με ευχή ,

παρά με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 7:30 — 10 σχόλια

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ (Από την 9η Συλλογή)

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , χωρίς επιστροφή ,

κλειστός και δεν επέτρεπε, να πάρω τη στροφή ,

λάσπες γεμάτος και καρφιά , λασπόνερα , σκουπίδια ,

πέτρες , λακκούβες και στροφές κι ήταν σπαρμένος φίδια .

Ρεφ.

Φωνές δεν είχε παιδικές , χαρά να με γεμίσουν ,

οι λάμπες ήταν λιγοστές , το φως για να σκορπίσουν ,

απόμακρος δίχως καρδιά , ο κόσμος που περνάει

και η δική σου η ματιά , στο χάος με σκορπάει .

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , ήταν χωρίς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 14:38 — 10 σχόλια

ΚΙ ΑΝ Τ' ΑΣΤΡΟ ΣΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ( ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΛΕΑΡΧΟΣ) ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ

Σε βλέπω βράδια να γυρνάς ,

με πόνο στη καρδιά σου ,

φως , που σημαίνει ξαγρυπνάς ,

αργά στην κάμαρά σου ,

σε είδα να μιλάς πρωί ,

μαζί με τη σκιά σου ,

την τύχη σου να λες τρελή

μέσα στη μοναξιά σου .

Ρεφ.

Κι αν η καρδιά απόστασε κι αν τ’ άστρο σου κοιμάται

κι αν , απ’ αυτούς που αγαπάς , κανείς δεν σε θυμάται ,

βρες την ψυχή να ανεβείς , καρδιά για να παλέψεις ,

είν’ αλλουνού το όνειρο , μάτια μου σαν το κλέψεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 9 Νοέμβριος 2009 στις 15:00 — 11 σχόλια

ΜΠΟΕΜΙΚΗ ΖΩΗ (ΑΠΟ ΤΗΝ 9η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Χαρούμενο σπουργίτι ,

γυρνώ σαν τον αλήτη

όπου μ’ αρέσει να τσιμπολογώ ,

μ’ αρέσει η περιπέτεια ,

δεν ξέρω από συνέπεια ,

ρολόγια δεν γουστάρω να κρατώ .

Ρεφ.

Αν πήγε η ώρα πέντε ή εφτά ,

αδέλφια μου καθόλου δεν με νοιάζει ,

δεν βάζω εγώ μαράζι ,

αν έπεσε χαλάζι

και χάλασε τα ζαρζαβατικά ,

ανοίγω τις φτερούγες

και πάω σ’ άλλες ρούγες

κι όπου τη βρίσκω μένω τελικά .

Χαρούμενο σπουργίτι ,

μπουκάρω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 11:10 — 10 σχόλια

ΑΠΟΨΕ ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΠΙΩ .(ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΦΩΤΟ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ) ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑ

Απόψε φέρτε μου να πιώ , τα ντέρτια μου με πνίγουν ,

μαύροι καπνοί και συννεφιές , τη σκέψη μου , τυλίγουν ,

έριξα βάρκα στο γιαλό με χίλια παραγάδια ,

μα η γοργόνα που ‘πιασα μ’ έριξε στα σκοτάδια .

Ρεφ .

Τώρα περνάω τους καημούς , χάντρες στο κομπολόι

και της καρδιάς σταμάτησε , να τρέχει το ρολόι .

Απόψε φέρτε μου να πιώ , στ’ όνειρο να πετάξω ,

στου ουρανού τα σύννεφα , ν’ ανέβω και ν’ αράξω,

να πέσουνε οι αστραπές , να κάψουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 7 Νοέμβριος 2009 στις 11:29 — 10 σχόλια

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ (3ο βραβείο στίχου 2009 Πανελλήνιου διαγωνισμού Ωδείου Φουντούλη Βόλος)

Απόψε με βροντές και αστραπές ,

μια μπόρα ξέσπασε στον ουρανό μας ,

το άρρωστο δεν ξέπλυνε εγώ μας ,

δεν έσβησε του χρόνου τις πληγές .

Ρεφ.

Οι δυο στο παραθύρι σιωπηλοί ,

τη μπόρα να κοιτάμε που ξεσπάει ,

ασύμβατη πορεία και γραμμή ,

για πάρτη του καθένας να κρατάει .

Με δύο γνώμες , δύο λογικές ,

που δεν συναντηθήκανε ποτέ τους ,

που ρίζωσαν κι οι δυο στον καναπέ τους ,

αντίπαλοι μα όχι εραστές .

Ρεφ.

Οι δυο στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 6 Νοέμβριος 2009 στις 7:14 — 13 σχόλια

ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ (ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΦΩΤΟ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Καιρού πικρού γυρίσματα

κι ανοίγω την αγκάλη

μέσα μου φτερουγίσματα

και της αγάπης ζάλη .

Ρεφρέν .

Αγκάλιασέ με μάτια μου ,τώρα που η νύχτα τρέχει ,

έξω βροντά και βρέχει , ποτάμια η βροχή ,

μάζεψε τα κομμάτια μου , να φτιάξεις την εικόνα ,

νεράιδα και γοργόνα , φαντάζεις στη μορφή .

Ήλιου γλυκού το χάραμα

και σ’ έχω στην αγκάλη ,

νύχτας ζεστής το στάλαγμα ,

μια γλύκα και μια ζάλη .

Ρεφρέν .

Αγκάλιασέ με μάτια μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 5 Νοέμβριος 2009 στις 7:00 — 12 σχόλια

ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ)

Όσοι δεν ζήσαν της αγάπης την αλήθεια

στα φυλλοκάρδια την ζηλεύουν , την φθονούν ,

υπάρχει λένε μοναχά στα παραμύθια

κι όπου τη βλέπουν συνεχώς την πολεμούν.

ρεφ.

Μα της αγάπης είναι άπαρτα τα κάστρα

και στον γαλάζιο το βυθό ,

στον ήλιο και στον ουρανό ,

έχουν θεμέλια κι αόρατες τις πόρτες ,

οι πολεμίστρες τους ψηλώνουν μέχρι τ’ άστρα

οι έρωτες να σεργιανούν ,

με το φεγγάρι να μιλούν

με τους κομήτες και του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 14:58 — 9 σχόλια

ΜΑΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ( ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΨΥΧΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ) ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Είδα απ’ της ματιάς το δάκρυ ,

φως να φέγγει σε μιαν άκρη ,

κι ήσουνα εσύ ,

σαν γοργόνα μου γελούσες ,

με τα μάτια μου μιλούσες ,

χρώμα θαλασσί .

Ρεφ.

Μάτια θαλασσιά ,

στου Αιγαίου τα νησιά ,

μέσα σας θα ταξιδεύω ,

μάτια θαλασσιά ,

με κατάλευκα πανιά ,

στα νερά σας γαληνεύω .

Μεσ’ το μαύρο της ζωής μου ,

μεσ’ τη πίκρα της ψυχής μου ,

δώρο μου εσύ ,

έβαψαν , τα δυο σου μάτια ,

της καρδιάς μου τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 12:09 — 11 σχόλια

ΕΙΚΟΝΑ

Μες το μυαλό μου ταξιδεύει μια εικόνα

σ’ έν’ ακρογιάλι του νησιού ερημικό

που τα βρεγμένα τα μαλλιά σου σαν γοργόνα

μ’ ένα κοράλλι στόλισες χρωματιστό.

Ρεφ.

Σχημάτιζε το κύμα το κορμί σου

πάνω στην άμμο μ’ ένα βούϊσμα γλυκό,

ανάδινε φωτιά η ύπαρξή σου

και μ’ άλλο πλάσμα έμοιαζες εξωτικό.

./././././

Σαν δάκρυα τρέχανε της θάλασσας οι στάλες

στο φιλντισένιο το κορμί σου χορευτές

σαν και τις πρώτες του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Νοέμβριος 2009 στις 12:01 — 11 σχόλια