Ακούμε τους ήχους της σιωπής,

τώρα που βροχή τα δάκρυα

έσβησαν και τα τελευταία

απομεινάρια θλίψης, να ζούμε

μια ουτοπία χωριστά και

συγχρόνως να υπάρχουμε μαζί...

η μόνη λύση που απέμεινε,

είναι να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα,

τότε που ο χρόνος δεν θα μετρά

αντίστροφα, αλλα θα είναι για πάντα

παγωμένος, θύμα, του ατέλειωτου ερωτά μας.

Ψιχάλες της βροχής ,
καθαρισαν τα βλεφαρα,
απο την ανειπωτη σιωπηλή
ηρεμία, που εσωψυχα
Σε μαστιγώνει...

Ακομα και αν όλα ειναι
τέλεια,μην με ρωτήσεις
ποιο θα ειναι το επόμενο
βήμα ,αν σταλήθεια ζει
αυτη η αγάπη και ανασαίνει,
αν μετα απο ατελειωτες
παλινωδίες άγγιξα
την τρυφερή καρδια σου.