Η πόρτα κλείνει ξοπίσω αφήνοντας προβλήματα άλυτα, δισεπίλυτα.

Αφήνει πίσω το παρελθόν να πληγώνει όσους σ' αυτό ανήκουν.

Όσοι ζουν με την ανάμνηση και τη στυφή της γεύση.

Εκείνοι που ξεροκαταπίνουν όταν θυμούνται πρόσκαιρα.

Άφησε έξω όσους ζουν με το κουφάρι τους να κυριαρχεί στα όνειρά τους.

Όσοι εξοβελίζουν μια σκέψη παρανοική!

Μα δεν ακούσατε πως η παράνοια αντιστέκεται στην κοινή επίνοια;

Δεν σας είπαν ότι τα φρένα σταματούν τον ίλιγγο…

Κραυγές απόγνωσης συνθέτουν την τύρβη του ανόσιου πολέμου.

Βόγγοι λυγίζουν την ατσαλένια θέληση της ελευθερίας.

Ο πόνος θυμίζει τη ζωή και η ζωή γίνεται άλγος.

Σκέψεις, θεωρίες κ' ιδέες στέκουν σαν σήμαντρα της ανάξιας λογιοσύνης. Λογόρροια!

Κήνσορες και θεράποντες των  αρρώστων του κόσμου, ακούστε!

Ακούστε το χτύπο της ύψιστης αγωνίας.

Νιώστε τον παλμό μιας άρρυθμης καρδιάς που μυνιρίζει φοβάμαι.

Είναι η δική σας καρδιά. Είναι ο δικός σας…

Μέσα απ' τα μάτια θα μιλήσω αυτά που βλέπω απλά θα πω,

με περιγραφή ωμή θ'αρχίσω του κόσμου τούτου στο λεπτό.

Τα όσα νιώθω εξιστορώ εκείνα που αισθάνομαι,

αυτά που βλέπω κι απορώ εκείνα που απεχθάνομαι.

Ήρθε η ώρα κ' η στιγμή ν' αλλάξουμε πορεία,

έφτασε ο καιρός να γράψουμε μια νέα ιστορία.

Τον άνθρωπο να προσπεράσουμε μία και για πάντα,

υπάρχουν λόγοι πολλοί, ίσως, πιο πάνω από σαράντα.

Τη θέση του ανθρώπου ας πάρει ο…

Ψάχνω να βρω πληροφορίες διάσπαρτες στ΄αμπάρια της γνώσης και στις βιβλιοθήκες του απείρου.

Στις περγαμηνές του κάτω κόσμου, στα παλίμψηστα κείμενα και στα ειλητάρια της αβύσσου.

Στα ψηφίσματα της εξορυγμένης πέτρας και στο χαραγμένο πηλό των οστράκων.

Στις μελανές και ερυθρές μορφές των αγγείων, στην απεικόνιση του χαμένου ιδεώδους.

Στο μάρμαρο  του λιθοξόου που βοά το αρχαίο κάλος.

Αναζητώ τον τρόπο να διήκω στους αρχαίους μύθους.

Επιδιώκω την…

Σαν το μέγα φόβο ξαναγυρνάς σε γνώριμους τόπους της σκέψης σταθμοί.

Ολοζώντανες μνήμες βολοδέρνουν εγκατασταίνοντας ένα πρόγραμμα ανεπιθύμητο.

Ένας γλάρος ποτίζεται στο γαλάζιο περβάζι.

Τον ευγενή διαδέχεται το σμήνος της ειρήνης δίπλα στον άνθρωπο της ειρήνης.

Τα μάτια κλείνουν ερμητικά και το νοερό ταξίδι αρχίζει.

 Γεγονότα διαφορετικά, ετερόκλητα, πρόδρομοι των όσων έπρεπε να ακολουθήσουν.

Θέλω να νιώσω το φίλημα της σφήκας!

Να αισθανθώ το…

Έζησα σ' ένα κόσμο ολότελα δικό μου,

σ' ένα κόσμο ανοχής μα συνοχής.

Πάλεψα, έφερα τα όνειρα κοντά μου,

όνειρα αφημένα μιας άλλης εποχής.