Νύχτα που αντρειεύει τον τρελό

τον φόβο που αλαργεύει

η μητριά η ανάσα της

τ’ αγρίμνι μου θεριεύει



πάνω που ξαστερώνει ο νους

το γρέζι του να λιάνει

στέλνει την πρωτομοίρα μου

τάχατες να με γιάνει



μαστίχα από σαρκόδεντρο

με πίνει και με φτύνει

με παζαρεύει με καιρό

κι ενέχυρο μ’ αφήνει



με υγρό φλογμό πως με κερνά

μ’ ψέμα πως με ψήνει

στην πλώρη της πως με μεθά

πως με ξερνάει στη πρύμνη



στα… Συνέχεια

Ο φίλος μου λοιπόν ο ακριβός ,

ο σκύλος μου , ο εαυτός ,

ήθελα να ‘χει δύναμη , να μοιάζει με λιοντάρι

κι όνομα του ‘ταξα θεού , να τον φωνάζω Άρη



είχε μουσούδα έξυπνη ,και αλαργινά ματάκια

Και τα βυζάκια τόσα δα, σα σάρκινα κουμπάκια



Άπλαστο γέννημα χαράς ,τίποτα δεν νογούσε

κι ακράτεια είχε στη χαρά,

όταν εγώ τον χάιδευα , αυτός με κατουρούσε



σκανδάλιζε τη γειτονιά , κι αλήτευε τ’ αλάνι

και γω κοκορευόμουνα , είχα φίλο… Συνέχεια