Τα ματια σου τα πρασινα
ειναι ενα περιβολι.
Και οι χαντρες σου,
που με κοιτουν
ανθη που θελουν ολοι.
Μα ο κηπουρος που
ολα αυτα δικα του
τα εχει κανει.
Τα συντηρει,
τα αγαπα
κανεναν δεν αφηνει
να τα παρει.
Ζουν καλα και
ευτυχισμενοι
μα στο τελος
τελικα γινονται
απο δυο χωρια.

Ήθελα να σ'βλεπα
μια μέρα απ΄το φεγγάρι
να δω πώς περπατάς και πού γυρνάς
κ άν έχεις την ίδια χάρη


Όμως δεν γίνεται αυτό
γιατί δεν θα σ'αφήσω
το σίγουρο είναι αγάπη μου
έπάνω θα σε τραβήξω


Η ευωδιά στο σώμα σου
μου φέρνει τρελλό μεθύσι
θέλω να το πίνω σαν το κρασί
με ότι και άν προκύψει


Ημέρα,βράδυ και πρωί
θα το ρουφάω φώς μου
γιά δώρο θα σού κάνω εγώ
τα λούσα όλου τού κόσμου

ΘΕΛΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΩ ΣΤ ΑΣΤΡΑ
ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΩ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝ ΑΓΓΕΛΟΙ
ΝΑ ΠΑΘΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ

ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ
ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΙΗΜΑ
ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ
ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΤΗΝ ΚΙΝΑ.

ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ
ΤΗΝ ΚΛΕΙΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ
ΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΖΩ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΡΑΓΙΖΩ
ΣΤΑ ΣΤΕΛΝΩ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΠΑΝΤΑ ΕΛΠΙΖΩ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΛΑΒΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ
ΚΑΚΟ Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΝΕΙ
ΤΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΚΡΙΝΟ
ΟΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΚΑΝΕΙ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
ΝΑ ΚΟΒΩ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑ ΜΕΡΗ
Ο ΚΗΠΟΣ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΟΑΣΗ ΗΤΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ
ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΕΙΑ
ΤΑ ΄ΧΑΣΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ
ΟΜΩΣ ΑΝ ΞΑΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑ ΜΕΡΗ
ΣΗΜΑΔΙΑ ΘΑ ΒΑΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΩ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΕ ΣΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΦΕΡΕΙ.

ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ
ΠΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΞΕΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΟΝΑΤΑΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ
ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ
ΠΩΣ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ
ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΜΟΥ
ΕΜΕΝΑ ΠΟΣΟ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙΣ
ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΜΠΡΟΣ
ΜΕΣΑ ΑΕΡΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ