Ω της νυχτιάς Πελαγινή παραίσθηση γλυκιά μου

ανάμεσα Μονεμβασιάς και πέλαου κι ουρανού,

ζωή μου πρότερη, αστραψιά, νιότη μου και χαρά μου,

παιχνίδισμα του Ζέφυρου στη φλέβα και στον νου...

Σαράντα χρόνους δίσεχτους στην ξενιτιά τη μαύρη,

Σπάρτη λέω την Αστόρια και κάστρο…

Koίτα τον ήλιο στα βουνά την ώρα που ανατέλει

Άκου τον κρύο άνεμο τις νύχτες που φυσά

Να κρυσταλώσει το φιλί γλυκό να στάξει μέλι

Μέλι-ποτάμι αγύριστο στη φλέβα μου βαθιά.

Κοίτα στο σκότος τ' άφεγγο τη μάνα τη σελήνη

Άκου το κλάμα των πουλιών στη μαύρη συννεφιά…

Ο έρωτας είναι παιχνίδι

καυτό καμίνι να καείς

είναι θεότρελο ταξίδι

και ρόδο της υπομονής

Αν άξιζε να δοκιμάσεις

αν άξιζε να ερωτευθείς

μην περιμένεις να το μάθεις

άμα δεν πέσεις να…

Απρόσκλητη στα ονειρά μου

απ' άλλον τόπο κι ουρανό

ήρθες να κόψεις τα φτερά μου

και να με ρίξεις στο γκρεμό.

R

Δεν είμαι ο αλήτης

που έψαχνες να βρείς

μα ένας φτωχός ξενύχτης…

 Άνοιξα το παράθυρο

Να μπουν οι αναμνήσεις

  Να στρώσουν ροδοπέταλα

Μπας και ξαναγυρίσεις

 Μπας και στηθεί απτάλικος

Χορός μες την καρδιά μου

  Και γίνεις ήλιος φωτεινός

Στη μαύρη καταχνιά…

https://youtu.be/ElO9-DKqHZo

Published on Aug 6, 2015

Τραγούδι: Τάκης Λιβανός

Μουσική: Χρήστος…

Να 'μουνα στον Ταϋγετο

γοργόφτερο κιρκίνι,

να πά' να βρω κρυσφήγετο

στον τάφο του Λιαντίνη,

λόγια να βρω μαλάματα

κι αλήθειες ν' ανασάνω

να υψωθώ χαράματα

στου Δία το θρόνο…