Τον ήλιο και την ξαστεριά
σάς τα χαρίζω ρε παιδιά.
Εγώ γουστάρω το τρελό
το φεγγαράκι το θολό.

Απόσκια-απόσκια να τραβώ
σαν τον νυχτερινό καπνό
στη μάνα μου την ερημιά
βαθιά στη μαύρη συννεφιά.

Του πόνου τ' άγριο σκυλί
να στρώνει κόκκινο χαλί
να μπαίνω σαν κατακτητής
στα κάστρα της Υπομονής.

Να τραγουδάνε "ωσαννά"
τ' άστρα που μείνανε ορφανά
από τον ήλιο αφώτιστα
κι απ' τη βροχούλα απότιστα...

Ο τυφλός ακορντεονίστας της Ερμού



Τ' ακκορντεόν στα χέρια του τυφλού,

απ' έξω απ' της Ερμού το εκκλησάκι,

μοσχοβολάει σαν να 'ναι γιασεμάκι…