Επτά χρόνια η προσμονή της ελπίδας μου

κι άλλα τόσα ν'αναγνωρίσω τη μορφή σου,

ανάμεσα σε ανεξήγητες σοφίες και θαύματα.

Κάτω από ρίζες που ποτέ μου δεν έψαχνα.



Και κάπου εκεί σε συνάντησα.Στη βάση του δέντρου,

που σαν περαστικός στάθηκες λίγο για να παίξεις,

με το χώμα.Στ'ασπόνδυλα να δώσεις κάποια δομή,

αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά...



Ύστερα έφυγες.Μπλέχτηκες με τους ανθρώπους.

Σε βάλαν στο σπίτι τους και είπαν πως εκεί… Συνέχεια

Καθισμένη στο βράχο,κοιτάζω τα κύματα.

Ώρες στέκομαι περιμένοντας τη βροχή.

Μου είπε πως θα έρθει αυτή την εποχή,

στην άμμο να σβήσει τα ξεχασμένα βήματα.



Θα σβήσουν και οι μνήμες,σαν να'ταν από σκόνη,

από κάποιους τυχαίους,περαστικούς διαβάτες

κι από άλλους πάλι,αφηρημένους υπνοβάτες,

που κλέβουν όνειρα,κάθε που ο ύπνος ζυγώνει.



Μα πρίν αρχίσει το πότισμά του ο ουρανός,

ανθίζει η αναζήτηση για το βότσαλο που είπαν,

πως πρέπει να βρώ… Συνέχεια