Γιορτάζω, όχι του έρωτα την εμπορική γιορτή

γιορτάζω, όχι γιατί μου επέβαλαν τη μέρα αυτή

γιορτάζω, γιατί σαν σήμερα, παλιά, ένα πρωί

στον κόσμο ετούτο έφερα το πρώτο μου παιδί!

Τότε ακόμα ο «άγιος» δεν είχε θεσπισθεί

σαν της αγάπης σύμβολο, του έρωτα προστάτης

κανένας δεν τον ήξερε δεν τ’ άναβε κερί

και η αγάπη στην καρδιά είχε το στήριγμά της.

Μετά καθιερώθηκε σε ύπαιθρο, σ’ Αθήνα

στη Χάρη του να προσκυνούν…

Σαν παραμύθι, μια φορά κι έναν καιρό

που λέει η γιαγιά σ’ αγαπημένα εγγόνια

θέλω να μείνει στο μυαλό μου, τρυφερό

να το θυμάμαι, να ξεχνιέμαι στα στερνά μου χρόνια.

Σαν παραμύθι σε καιρούς μοντέρνους, σημερνούς

για δεσποσύνες με καρδιά τριανταφυλλένια

για ιππότες πάνω σ’ άλογα, ηλεκτρονικούς

για φρούρια, καστρόπορτες, παράθυρα ανοιγμένα.

Έρωτας ζευγαριού από βασίλεια…