εσύ

Η σιωπή,

καθώς βυθιζόμαστε στην αγκαλιά,

Στη ψυχή του άλλου,

μας αρκεί.

Ο χτύπος ρυθμικά,

υφαίνει τα κενά,

κάθε κομμάτι συμπληρώνεται,

Κ τη στιγμή αυτή,

Νιώθω οτι εσύ,

Κ εμείς μαζί,

Βρισκόμαστε εκεί που πρέπει.

Στα μάτια μας,

Καθρεφτίζεται η αγάπη

Και εδώ,

Εγώ θα αφεθώ,

στην ανάγκη που προδίδει το βλέμμα,

και κάθε αναπνοή σου θα εμφυσήσω,

Με ένα μόνο,

δικό μας,…

Θλίψη.

Αμυδρό φως στο μαύρο σκοτάδι της ψυχής

και απόηχοι των κραυγών,

τα υποτροπιάζοντα σώματα

αιχμαλωτίζουν στο μεθόριο του νου.

Η ακοιμισιά τρυπώνει στα κόκκαλα,

ο πόνος αβάσταχτος,

και η φιληδονία τα κρατά ζωντανά.

Ξημερώνει,

η γυμνή ψυχή παραδίνεται στον κυκεώνα των σκέψεων

και…

Οδύνη.

Ψυχρό λευκό,

δέρμα χλωμό,

γυμνά σώματα,

παγωμένα και λαβωμένα από ρόδινα αγκάθια

βυθισμένα στο αίμα της ισχνής ψυχής τους. Άνθη,

φυτά αναρριχώμενα,

σμήνος από χρώματα,

τα παγιδεύουν και τα αιχμαλωτίζουν στο βάθος των σκέψεων τους.

Ουρλιάζουν για την ζωή τους κάτω από την ματωμένη σάρκα τους

και μπήγουν τα νύχια στα σωθικά τους.

Κόκκινο τοπίο με στάλες πόνου

και ένα μαύρο σύννεφο γεμάτο μίσος…

Ἔρως

Η σωτηρία της ψυχρής φύσης.

Το ιδεώδες που μοχθούν να αγγίξουν οι συνηθισμένες ζωές.

Η διέγερση των παθών και η αναβολή των ηθικών αναστολών.

Η αιώρηση του σώματος σε δυο διαστάσεις.

Αγάπη και απελπισία.

Αντιφατικές έννοιες, αντίρροπες δυνάμεις.

Το άγγιγμα, το φιλί, η ζεστασιά των κορμιών καθώς γίνονται ένα αστέρι στον δικό τους ουρανό.

Η…