Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Xωρίς ντροπή

Ήρθες απ΄το πουθενά
μου χαμογέλασες γλυκά
κι όταν με κοίταξες θαρρώ
ένοιωσα μια φωτιά
να καίει το μυαλό

Ξέχασα τις αρχές μου
στο βλέμμα σου επάνω
και οι αναστολές μου
χάθηκαν στο λεπτό
μ΄ένα φιλί τόσο γλυκό
που πήγα να πεθάνω

Και παραδόθηκα σ΄αυτό
που λέμε έρωτα τρελλό
χωρίς τα ίσως...χωρίς τα δεν
χωρίς ντροπή και ενοχές

Ήταν σαν βάλσαμο,σαν γιατρικό
στον πόνο που κρατάει καιρό
και το κορμί και το μυαλό
παίρνουν ζωή σ΄ένα λεπτό

Προβολές: 7

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ορφανιδης νικος στις 9 Ιανουάριος 2009 στις 18:01: καλησπερα ΑΘΗΝΟΥΛΑ!!!!
υπεροχο!!!
αυτό το εγραψες για τον ταξιτζη;;;;;

Σχόλιο από τον/την Λέλια στις 9 Ιανουάριος 2009 στις 20:06: ¨"Ήταν σαν βάλσαμο,σαν γιατρικό
στον πόνο που κρατάει καιρό
και το κορμί και το μυαλό
παίρνουν ζωή σ΄ένα λεπτό "

Τι ωραία που τα λες!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Ιανουάριος 2009 στις 20:51: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 9 Ιανουάριος 2009 στις 23:57: Και παραδόθηκα σ΄αυτό
που λέμε έρωτα τρελλό
χωρίς τα ίσως...χωρίς τα δεν
χωρίς ντροπή και ενοχές

Υπέροχο!!!