Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Tσάντα καστόρινη

Tσάντα καστόρινη
Ένα πρωί, με γέμισαν
μανό , κλειδιά, κραγιόνια.
Σε μια πλατούλα κρέμομαι,
τρεις μήνες και δυο χρόνια.

Λουράκι μαλακό, μπορντό
κι εφτά-οχτώ τσεπάκια.
Kορμάκι τρίβω θηλυκό
κι εφηβικά στηθάκια.
......................................
Στα δεκατρία μ' έραψαν,
καστόρια μου κομμάτια.
Στη λεύκα έχω τα νύχια μου,
στον ποταμό τα μάτια,
στην πλάι τσέπη ένα Καρτιέ,
είκοσι δυό καράτια.
........................................
Άκουσα ...Τι δεν άκουσα . . .
Είδα και τι δεν είδα ...
Όσα μού σφύραγε μισά,
το χάραμα η βίδρα.

Εδώ δεν έχει τα γκρενά
τα νούφαρα της όχθης,
εδώ το ντόλαρ κυβερνά
και κλαις άμα δεν το 'χεις...

Προβολές: 467

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 3 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Κώστας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 23:39: Σε πάω με χείλια Γιώτα Πί.

Σχόλιο από τον/την Κώστας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 23:39: ΜΙλάει του Κώστα η ψυχή.

Σχόλιο από τον/την Κώστας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 23:40: Και όχι η σάρκα η ποταπή.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Μάιος 2011 στις 18:08: Πανεμορφο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 25 Μάιος 2011 στις 20:29: Ρε συ Γιώτα, τι να λες δηλαδή τώρα γι αυτή τη τσάντα!!!!!!!!!!! Η τρέλα της τρέλας!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 26 Μάιος 2011 στις 0:49: από τα πλέον αγαπημένα μου Γιώτα!!

μια τσάντα γεμάτη ψυχή...

και ταλέντο

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 21:27: '

Τον Κώστα δεν τον γλίτωσες

όποιος και να το θέλει..,

του την ξαναέκανες

την τρίχα του τσιγκέλι !

.