Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η πετρομάνα (ωδή στη Μάνη)

"Εγώ είμ' η Βέργα τ' Αλμυρού

κι όσα με βρούσι τα μπορού..."

Εσύ, του Νότου καύχημα, του Ταίναρου βλαστάρι

πατρίδα πετρογέννητη, μοιρολογίστρα Μάνη

που έχεις προγόνους σου θεούς, τον Άδη και τον Άρη,

εσύ λαμπρό κι απάνεμο των Σπάρτακων λιμάνι

Της πέτρας είσαι γέννημα και του λιοδέντρου θρέμμα,

λιθάρια είναι τα πλούτη σου, λαλούδες τα προικιά σου

ζυμώθηκες μες στη φωτιά μέσα σε λάδι και αίμα

και τ' άνθη σου κατέκαιγες για την ελευθεριά σου

"Ελευθερία ή θάνατος!", μ' αυτό ζεις και πεθαίνεις

γι' αυτό και τα βαρβαρικά πολέμησες τα στίφη

για τούτο μόνο το ρητό γεννιέσαι κι ανασαίνεις

για τούτο και άντρες σου πολλοί τη γη πήραν για νύφη

Ποια γη; Μα αυτή που σε έθρεψε, σε σπήλαια λιμναία,

σ' ένα της Αλεπότρυπας και στ' άλλο της Βλυχάδας

και τέκνα σταλακτιτικά γεννά σαν να 'ταν μαία

που τα θωρούν σε διαδρομές ονειρικής βαρκάδας

Η φτώχια κι ο ξενιτεμός τη νιότη σου ξαφρίσαν

κι έρημα μένουν τα χωριά και τα πυργόσπιτά σου

κι αν αφθονούν οι πέτρες σου, οι άνθρωποι σ' αφήσαν

γι' αυτό κι εγώ θα μπόλιαζα έτσι τα χώματά σου:

Σαν άλλος Δευκαλίωνας, θα σήκωνα λιθάρια

και καταγής θα τα 'ριχνα, λιθάρια και λαλούδες,

τα πρώτα θε να γίνονταν γενναία παλικάρια

οι δεύτερες θα γίνονταν σπαθάτες κοπελούδες

Άντρες σου λίγοι απέμειναν, μα αντρεία δεν σου λείπει,

οι Θερμοπύλες αντηχούν με τους δικούς σου ήχους,

κι αν των αρμάτων σίγησαν οι μανιασμένοι χτύποι

μάνητα δώσ' μου στην ψυχή, να μάχομαι με στίχους

Εσύ που πάντοτε έψαλλες της νίκης μοιρολόι

και τράφηκες στην έρημο με τ' ουρανού το μάννα,

σπείρε ν' ανθίσει στην ψυχή της λευτεριάς η χλόη

Μάνη, μανούλα μου γλυκιά, φτωχή μου πετρομάνα

Μοίρα σού γίναν τ' αψηλά της αντρειοσύνης έργα

τη γη σου κι αν επότισαν αιμάτινές σου οκάδες·

είναι γραφτό από σίδερο να 'ν' του Αλμυρού σου η Βέργα,

είναι γραφτό το Ταίναρο ν' αντέχει σοροκάδες

"Στον Νότο τρίζει ο θάνατος" ειπώθηκε σ' ένα άσμα,

θάνατος με όψη πειρατή, σκουρόχρωμου Βερβέρου·

μα εσύ δεν τρόμαξες ποτέ στου θάνατου το φάσμα

γιατί είσαι πρωτομάρτυρας του αιχμάλωτου Κερβέρου

Προβολές: 209

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 12 Μάιος 2011 στις 17:16: Αφιερωμένο στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, τη Μάνη.

Λαλούδες είναι οι στρογγυλές, λευκές και λείες πέτρες (βότσαλα) που βρίσκονται στις παραλίες της Μάνης.

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Μάιος 2011 στις 18:46: Μάνη, μανούλα μου γλυκιά, φτωχή μου πετρομάνα

Aριστουργημα!!!

Μπραβο και παλι μπραβο!!!

Γεια σου πατριδα!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 12 Μάιος 2011 στις 21:30: .

Σπουδαία ποιητική έκφραση !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Την καλησπέραμου !

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Μάιος 2011 στις 22:02: Δεν θα πω ότι μ' αρέσει αυτό ή εκείνο περισσότερο!!

Όπως το λέει ο Σπαρτινός, Αριστούργημα....!!!!

Συγχαρητήρια για το όλον!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Μάιος 2011 στις 22:03

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Μάιος 2011 στις 22:04

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Μάιος 2011 στις 22:06

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 13 Μάιος 2011 στις 0:33: η δημιουργία σου μοιάζει με την πηγή έμπνευσής σου Λιόντα....

πανέμορφη και μαγνητίζει σαν την ιδιαίτερη πατρίδα σου!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 13 Μάιος 2011 στις 0:34: Μάνη, μανούλα μου γλυκιά, φτωχή μου πετρομάνα

στο φινάλε τα λες όλα

τόσο απλά

τόσο δυνατά!

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 13 Μάιος 2011 στις 9:30: Υπέροχο .............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!