Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στιγμές...

Δεν πιστεύω,δεν ελπίζω
μόνο ζω τη νύχτα αυτή
ξέρω στα τυφλά βαδίζω
μα δε χάνω τη στιγμή

Τη στιγμή πού΄ρθες και φτάνει
για να νιώσω ζωνταή
καιρό τώρα είχα πεθάνει
και μ΄ανάστησες εσύ

Σαν παιδιά μέσα στους δρόμους
περπατήσαμε μαζί
δεν μου κράτησες το χέρι
μα έφτανε πού΄σουν εκεί

Τριαντάφυλλο η καρδιά μου
άνοιξε να σε δεχτεί
μπήκες χωρίς να ρωτήσεις
γιατί η θέση σου είναι εκεί

Σαν να τό΄ξερες πως θέλω
να σε πάρω αγκαλιά
έγειρες κι ακούμπησες
στον ώμο μου χωρίς μιλιά

Λέξη δεν έβγαινε καμμιά
η ανάσα μου είχε κοπεί
με τη δική σου έσμιξε
σ΄ένα καυτό φιλί

Κι αυτή η στιγμή δεν κράτησε
παραπάνω από λεπτό
πως να ξεχάσω τη στιγμή
που μού΄πες σ΄αγαπώ

Στιγμές αμέτρητες θα΄ρθούν
θα περάσουν, θα χαθούν
μ΄αυτές που έζησα μαζί σου
από τη μνήμη μου δεν θα σβηστούν

Προβολές: 23

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την PEIRAIOTISSA στις 12 Ιανουάριος 2009 στις 11:42: Kαλημέρα παιδιά...ευχαριστώ!!!!

Σχόλιο από τον/την santana στις 12 Ιανουάριος 2009 στις 12:11: μ΄αυτές που έζησα μαζί σου
από τη μνήμη μου δεν θα σβηστούν...
Είναι ξεχωριστό!!!

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 12 Ιανουάριος 2009 στις 12:45: Τη στιγμή πού΄ρθες και φτάνει
για να νιώσω ζωνταή
καιρό τώρα είχα πεθάνει
και μ΄ανάστησες εσύ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...