Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οταν βρέχει δυνατά

Οι μέρες πέρασαν σαν άγραφες σελίδες
όπως ήρθαν έτσι φύγαν βιαστικά
κάτι ψελλίσανε με δύο τρεις αχτίδες
μα πήρε κι άρχισε να βρέχει δυνατά

και όλοι τρέξανε κάπου να κρυφτούνε
με την καρδιά ν' ανάψουνε φωτιά
έμειναν μόνα τους τα μάτια να κοιτούνε
δεν είχα σπίρτα ούτε σπίτι κι αγκαλιά

Η μοναξιά μια αγάπη μού' χει δώσει
την έφτιαξε με δάκρυ και φωτιά
το μόνο που φοβάμαι, μη μου λοιώσει
κάθε φορά που βρέχει δυνατά.........

Προβολές: 30

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΣΦΙΓΓΑ στις 22 Απρίλιος 2009 στις 13:08: ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 22 Απρίλιος 2009 στις 14:04: Πανεμορφο!!!
Γεια σου Χρυσα

Σχόλιο από τον/την Μαίρη στις 22 Απρίλιος 2009 στις 16:10: Η μοναξιά μια αγάπη μού' χει δώσει
την έφτιαξε με δάκρυ και φωτιά
το μόνο που φοβάμαι, μη μου λοιώσει
κάθε φορά που βρέχει δυνατά.........

Υπέροχο Χρύσα μου!!!!
Χρόνια πολλά!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 22 Απρίλιος 2009 στις 19:30

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 22 Απρίλιος 2009 στις 23:05: πάντα δυνατή η γραφή σου Χρύσα
έχεις τον τρόπο σου να με ενθουσιάζεις

Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω
Χριστός Ανέστη!