Ονείρων αποφόρια..

[L.N.E]

Ρούχα φθαρμένα
μάτια θαμπά
μαλλιά ασπρισμένα
χέρια σκληρά

Η κάμαρη άδεια
εσύ πουθενά
γυρεύω σημάδια
στα γκρίζα κελιά

Κρυμμένοι οι στίχοι
αρνούνται να βγουν
τα χείλη σωπαίνουν
οι αλήθειες γελούν

Ραμμένα τα χείλη
κραυγής φυλακή
ελπίδες κλεισμένες
σε κρύο χαρτί

Με ασπρόμαυρες νότες
σεντόνι μπαλώνω
πεντάγραμμο στρώνω
το σώμα διπλώνω

Καπνός οι παγίδες
στη σόμπα τις καίω,
τραγούδια ειπωμένα
δε θέλω να λέω

Μου ξέφυγε ο χρόνος
ρυτίδες γεννάω
με ξένα καρφιά
σταυρό δε κρεμάω

Πουκάμισο ράβω
πανί ματωμένο
η ώρα ζυγώνει
εκδίκηση παίρνω

Σώνει το αίμα
η ψυχή αλαφρώνει
γαλάζια η σοφίτα,
ανεβαίνουμε μόνοι

Αν πλάι μου έρθεις
φτερά μη ντυθείς,
οπλίσου με χώμα
στο φως για να μπεις

Κι αν θαύματα έρθουν
και μας προσπεράσουν
αποφόρια ονείρων
εμάς, θα μας φτάσουν..


L.N.E

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πανεμορφο!!!
την καλημερα μου

[agrafos]

fobero