Ο θάνατος του αστεριού

[Ειρήνη]

Πρόβαλ' απόψε λυπημένο
τ' αστέρι το ερωτευμένο,
δεν έχει κέφι.
Ούτε γελά, ούτε μιλιέται,
αργά-αργά το φως του σβηέται
και δε μου γνέφει.

Στων αστεριών τη συνοικία
πλανιέται μια μελαγχολία,
κλαίει τ' αστέρι.
Από του ουρανού τα μάκρη
κυλησε μια σταγόνα δάκρυ
πάνω στο χέρι.

Τ' αστέρι που χαμογελούσε
κι ο ουρανός φεγγοβολούσε
θλίψη το δέρνει.
Κοντά στα άλλα δε ζυγώνει,
σε ένα σύννεφο τρυπώνει
και ξεμακραίνει.

Το αστεράκι που εχάθη
κι εγέμιζ' η ψυχή με άνθη
στ' αγνάντεμά του,
εγώ το έχω φαρμακώσει
και τώρα τό 'χω παραδόσει
πια του θανάτου.

[Κατερίνα]

φιλενάδα πάμε για άλλο αστεράκι ! ! !
Υπέροχο !

[Αννέτα]

Στων αστεριών τη συνοικία
πλανιέται μια μελαγχολία,

Μελαγχολικό
Πολύ όμορφο!!!

[αισχυλος]

μελαγχολικα Υπεροχο!!!!!!!!!!!!

[αισχυλος]

[Χωρολάτρης]

Περίπου σαν όλους μας το είδες και συ κάπως έτσι...

[M alive s]

Επώδυνος απόηχος αντηχεί,
την απουσία στιγματίζει,την έλλειψη επιδεινώνει.

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Πανέμορφο Ειρήνη μου
την καλησπέρα μου