Ο κήπος με τ' αγάλματα

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Καθώς περνώ
Την καγκελωτή πύλη
Του κήπου
Με τα στητά αγάλματα
Ορθώνονται
Μπροστά μου
Φοίνικες αψηλοί
Με κλαδιά
Σαν φτερά πένας
Ερυθρά ρόδα αμάραντα
Ευωδιάζουν
Aθανασία
Πηγές δροσερές
Αναβλύζουν
Ακοίμητο νερό
Γαλάζια πουλιά
Σκίζουν τον αγέρα.

Και τ’ αγάλματα
Στο ξέφωτο
Λουσμένα
Απ’ το αιώνιο φως
Του ήλιου
Με μορφές
Γεμάτες αίγλη
Και μάτια λευκά
Ατενίζουν
Στοχαστικά
Τους βαθιούς ορίζοντες.

Το μέλλον λοιπόν
Αστραφτερό
Σαν πλατινένιο αστέρι
Πρέπει να γεννιέται
Ακουμπώντας
Πάνω σ’ αυτά
Τα πάνσοφα αγάλματα.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!
Καλημερα

[Αννέτα]

Γεμάτο εικόνες!
Πολύ όμορφο!!!

[Ειρήνη]

Ερυθρά ρόδα αμάραντα
Ευωδιάζουν
Aθανασία
Πηγές δροσερές
Αναβλύζουν
Ακοίμητο νερό
Γαλάζια πουλιά
Σκίζουν τον αγέρα.

Πανέμορφες εικόνες Ισίδωρε!!!

[Στιχοπλάστης]