Oι νεκροί δεν μας ακούνε

[Nick Renito]

Τα γενέθλια σου ήτανε εχθές
Δυο ποτήρια έβαλα σαμπάνια
Στην υγειά μας είπα, πάντα με χαρές
Μα εγώ μουνα στη γη και εσύ εις τα ουράνια.

Οι νεκροί δεν μας ακούνε
Μα εσύ μ ακούς καρδιά μου
Κι έρχεσαι όταν βραδιάζει
Συντροφιά στα όνειρα μου

Και κάθε βράδυ σε φιλώ
Και σ έχω μες στην αγκαλιά μου

Τα γενέθλια σου ήτανε εχθές
λουλούδια έβαλα στο βάζο
μια φωτογραφία σου κρατώ
και μαζί σου κουβεντιάζω.


Οι νεκροί δεν μας ακούνε
Μα εσύ μ ακούς καρδιά μου
Κι έρχεσαι όταν βραδιάζει
Συντροφιά στα όνειρα μου

Και κάθε βράδυ σε φιλώ
Και σ έχω μες στην αγκαλιά μου

.

Kέρκυρα 1 Δεκ. 2011

[ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΦΟΣ]

Φαντάζομαι ότι έχει σχέση με το παρελθόν σου, από κάτι που διάβασα στο ιστολόγιο σου. Μπορεί οι νεκροί να μη μας ακούνε μα "οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε" (Κώστας Ουράνης). Πάντως το ποίημα σου είναι υπέροχο.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Νίκο η γραφη σου συνταράσσει με τη δύναμη της ψυχής της .... υπέροχο!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Την καλημερα μου

[Ειρήνη]

Εμείς όμως Νίκο "σε ακούμε" και μας συγκινείς!

Στίχοι ψυχής πανέμορφοι!!!

[Manuel Adams]

εκπληκτικόοοο...

[Katia]

Ανεκτιμητο δωρο ψυχης για την επετειο των γενεθλιων της! Υπεροχο Νικο.. Υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!

Την καλησπερα μου!

[alter ego#--ξινή]

Όσο απλό τόσο αληθινό και τόσο ωραίο!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!!!!

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πιο δυνατό δεν γίνεται Νίκο,φίλε ακούστηκε όχι μόνο στη γη αλλά και στα ουράνια.

[Nick Renito]

Σας ευχαριστώ όλους για την τιμή που μου κάνατε και διαβάσετε το ποίημα μου!..