μια φορα κι εναν καιρο....

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ]

Στο πλευρο μου γαντζωμενη
σαν κομματι απ΄την ψυχη μου,
..κοκκινη κλωστη δεμενη...,
..χαμηλωνω την φωνη μου.

Θα΄ναι η νυχτια γεματη,
μακρινα που φεγγουν αστρα,
καλοκαγαθες νεραιδες,
και πριγκιπισσες με καστρα.

Η ανασα σου θα τρεμει
στη λαχταρα για να μαθει,
κι η χαρα θα περιμενει
στου παραμυθιου τα βαθη.

Ποιο σφιχτα θα μ΄αγκαλιαζεις
μηπως δρακος και φανει,
τη σελιδα να περασω,
να τον διωξω , να χαθει.

Και απ τη χαρα την τοση
που οι αισθησεις θα σμιλευουν
τα ματακια σαν νυχτωσει
σιωπηλα θα βασιλευουν.

Το κεφαλι σου θα γυρεις
να σκεπασω τα ονειρα σου
..παραμυθι να μου μαθεις
με τους χτυπους της καρδιας σου.

Κι ετσι τα στερνα φιλια μου
σαν χρυση βροχη θα πεσουν,
για να σου κραταν το χερι
στα ονειρα κεινα που σ΄αρεσουν.

[ermioni]

[Κατερίνα]

για να σου κραταν το χερι
στα ονειρα κεινα που σ΄αρεσουν

και ζήσαν τα όνειρα καλά
κι εμείς καλύτερα...

ό,τι πρέπει ήτανε το παραμύθι σου !!

[ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ]

μια φορα κι εναν καιρο....
Αχ αυτα τα ονειρα πανεμορφο Θαναση μου!