Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μέμονα

Πλατύ μαχαίρι δίκοπο εξέπνευσαν
μάτια διάφανα
εξεταστικά

Η μοναξιά λαβώνει
όταν ποθεί
η ψυχή
τ' ανεκπλήρωτα

Εκείνα
τα ενσύνειδα ασύνειδα
που λάθρα σκάρτα
ξέπνοα αγχόνια
λουσμένα αίμα νεκρό
τις τύψεις
αδέκαστες

in medias res
δήθεν καθαρτήρια επιστρέφουν
να εξιλεώσουν
να καθαγιάσουν
να γιάνουν
να ανασύρουν
από της όρφνης
τις ανταύγειες
που εκχύνονται

άκαιρα και αείποτε
ακαταλλήλως
στιγμές
ώρες σιωπής
και δράσης

εκείνα που γονιμοποιούνται
για να ξεβραστούν
μέσα από τα μύχια του νου
τ΄ απεριόριστα

σαν συγχορδία
που δίνει παράσταση
εκεί όπου η μέθη φύεται
και ζευγαρώνει την τρέλλα
νίκες χαρίζοντας
σε σχήματα διαμαρτίας.

Τί με γαλούχησε
η μοίρα μου η Ορκισμένη
με τί τον νου μου κέντρωσε
τί έσπειρε στη ψυχή μου
γιατί με σάρκες
με στεφάνωσε

Νύκτωρ
αφαίμαξη ψυχής.
Τα χάδια
αναισθητοποιήθηκαν.

Μόνη η σιδερένια
εσωτερική
στριφογυριστή ιλίγγους
σκάλα
θωπεύει τις αγωνίες

Μόνη εκείνη
ως είναι άθελκτη ψυχρή
όπως η τρυφερότητα
απατηλά θερμή
όπως η εξαπάτηση.
Αίγλη

Τα αρχικά κεντημένα
χρυσόμαυρη κλωστή
σε άλικο βλαττί
πνίγηκαν μες τις πολύτιμες πτυχές
κατόπιν αλλόφρονης μάχης.

Τω όντι
δεν είναι τ' ανεκπλήρωτα
που ωρυδόν πολεμικές βολές
εκρύγνηνται

Είναι η αυδή
των κατ' εξακολούθησιν
καθ' έξιν βιωμένων
που χρωματίζει
ασπόνδυλη τη φιλοσοφία
μες σε σιωπές
πυρά λιμνάζουσες
μες σε ζωές ασθμαίνουσες

Διάβροχα ανασηκώθηκαν
της ανάγκης
του λογισμού
τα παράφωνα

Το φως των ημερών μου
νύκτωρ αποτέφρωσα

ψυχή μου έρημη
ανίατα μανιασμένη
αν δε σε αναστήσω
τα στέφανα θα κάψω

Προβολές: 71

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

< Προηγούμενη καταχώριση

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:42: τ'απεριοριστα του νου...

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 2:14: Ελλη.....
καλό ξ-ημέρωμα
φιλιά

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:52: ΜΠΡΑΒΟ!!!
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 2 Οκτώβριος 2009 στις 2:13: μα συ έρμη ψυχούλα μου
σημάδεψε στα ίσια
χάιδεψε τη σκανδάλη σου
και γάμα τη συνήθεια

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 3 Οκτώβριος 2009 στις 2:09: ψυχή μου έρημη
ανίατα μανιασμένη
αν δε σε αναστήσω
τα στέφανα θα κάψω

Σχόλιο από τον/την Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη στις 9 Δεκέμβριος 2009 στις 21:29: Δύσκολο πράγμα η ανάσταση της ψυχής μας .
Έλλη ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!! με συνεπήρε με ταρακούνησε!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 8 Ιούνιος 2010 στις 11:43: Εύχομαι ν` αναστήσεις την ψυχή σου , όπως και μεις , μετά την αποτέφρωση των ανεπαρκειών των δικών μας ημερών,να απολαμβάνουμε αναγεννημένες ταχύτητες του νου , του ήθους και των αξιών.
Τάσος

Σχόλιο από τον/την Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη στις 5 Ιούλιος 2010 στις 11:19: Η μοναξιά λαβώνει
όταν ποθεί
η ψυχή
τ' ανεκπλήρωτα

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 7 Αύγουστος 2010 στις 23:09: Και εγώ με Gavri.
H μοναξιά λαβώνει
οταν ποθεί
η ψυχή
τ΄ανεκπληρωτα

(αυτό με άγγιξε πάρα πολύ...).

ενα ποίημα καταπέλτης.....με την καλή την έννοια.!!
Την Καληνύχτα μου συνονοματη..