Μες το δικό της πλάνο...

[Στιχοπλάστης]

'

Περπάταγα περήφανα με το κεφάλι πάνω

το στήθος έξω, το πηγούνι μου ψηλά...,

στα πρώτα βήματα που στη ζωή μου κάνω...

Ήμουν παιδί, ...δε γνώριζα πολλά...

Δυό τρείς σφαλιάρες μού 'μαθαν να σκύβω

και το κεφάλι χαμηλά να το κρατώ,

πως κάπου κάπου πρέπει και να στρίβω

και λίγο πιό σιγά να περπατώ...

Εκεί που περπατάω σκυφτός και μαζεμένος

μου βάζει μιά τρικλοποδιά και πέφτω,

ευθύς σηκώνομαι επάνω οργισμένος,

την πρώτη πίκρα της ζωής μου γεύτω...

Ξανά τρικλοποδιά, ξανά οργή και πάνω,

μέχρι που έγινε η οργή μοιρολατρεία,

μ' έχει δεμένο στο δικό της πλάνο

με κυνισμό, αλύπητα, μα και μαεστρία...

Με ρίχνει κάτω..., με χτυπά..., με σακατεύει...,

η μοίρα, ...η γαμημένη η γκαντεμιά,

είναι ξεκάθαρο, σαφές, ότι σκοπεύει

να μου χαρίσει κάσα, μαύρη κουστουμιά...

.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Δυνατο και σταρατο!!!
καλημερα στιχοπλαστη

[φλεγόμενος καψούρης]

Ρωμαλέο κι ευαίσθητο κι ό,τι θες...

[Κατερίνα]

[Κατερίνα]

Εκεί που περπατάω σκυφτός και μαζεμένος
μου βάζει μιά τρικλοποδιά και πέφτω,
ευθύς σηκώνομαι επάνω οργισμένος,
την πρώτη πίκρα της ζωής μου γεύτω...




στιχοπλάστη έσκισες!!!

φοβερός!!!!

[Αννέτα]

Συμφωνώ με τον Κώστα!

Καταπληκτικό!!!

[αισχυλος]

εισαι Στιχοπλαστης ρε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!