Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Λες και δεν έζησε ποτέ !

Προχτές επέθανε ο Καζής ο ηθοποιός,
ετών -όπως εγράφη- εβδομήντα εννέα . . .
Θα 'κανε ζηλευτή καριέρα, γενικώς
και θα 'χε μια ζωή, οπωσδήποτε, ωραία .

Πολλά θα φίλησε ωχρά χείλη γυναικών,
που μεθυσμένες απ' την όμορφή του νιότη,
θα εσυνωστίζοντο με ζήλο, ομαδόν,
στο καμαρίνι του ποια θά 'μπει μέσα πρώτη .

Πολλοί ακόμη, θα τον μίσησαν σφοδρά,
έτσι που εμπρός απ' το πεδίο τους, είχε ...σβήσει
κάθε γυναίκα που για μία του ματιά,
τους είχε εκείνους τους καημένους λησμονήσει .

Θα τον εζήλεψαν ομότεχνοι πολλοί,
κάθε που στο υποκριτικό του 'μπρός κρεσέντο,
μικροί αισθανόντουσαν κι ανάξιοι αυτοί,
που δεν τους προίκισε ίδια, η φύση με ταλέντο...

Κι ακόμα - ακόμα θα τον ζήλεψε ως κι αυτή,
πολλές φορές η κοσμική της πλάσης αύρα,
κάθε φορά που, ημίθεος πάνω στη σκηνή,
σπίθες σκορπούσανε τα μάτια του τα μαύρα...
... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . .
Μα τώρα απόμεινε αγγελία θλιβερή,
κάτω από μια νεανική φωτογραφία,
τον ασυνήθη, ένδοξο βίο του να ιστορεί,
μαζί μ' αυτά της Τέχνης του τα μεγαλεία...

Κι ωχρός -πια- κείτεται σ' ένα άψυχο καρέ,
σ' ένα στιγμιότυπο ασπρόμαυρο άλλων χρόνων,
ο θεατρίνος με το ύφος το μπλαζέ
και την ευγένεια χίλιων εκατό βαρώνων.

Κάτω απ' το σύντομο μονόστηλο τ' απλό,
κάποια μισόγυμνη ενζενύ χαμογελάει
κι αυτός με βλέμμα γνέφοντάς της πονηρό,
ματαίως πιο κοντά της προσπαθεί να πάει...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Προχτές επέθανε ο Καζής ο ηθοποιός .
Επέθανε εντελώς μα και ..τελεσιδίκως .
Λες και δεν έζησε ποτέ του ο καψερός ...
Λες κι ήταν της νυχτός μόνο ένας πλάνος ίσκιος !
....................................................................

Προβολές: 158

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:42: Καταπληκτικο!!!
Μπραβο σου!

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:58: ΜΠΡΑΒΟ!!!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:15

Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:45: Εκπληκτικό ποίημα!!!!! καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:04: ετσι ειναι δυστυχως!!!!! καποια στιγμη θα ειναι σαν να μην περασαμε ποτε απο τον πλανητη!!!

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:31: Μονόδρομος ο θάνατος.
Μονόλογος που τα
σήμαντρα δονεί.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 21:20: "Επέθανε εντελώς μα και... τελεσιδίκως..."

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 22 Σεπτέμβριος 2009 στις 21:31

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 23 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:00: Θα τον εζήλεψαν ομότεχνοι πολλοί,
κάθε που στο υποκριτικό του 'μπρός κρεσέντο,
μικροί αισθανόντουσαν κι ανάξιοι αυτοί,
που δεν τους προίκισε ίδια, η φύση με ταλέντο...

κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ...
αξιοζήλευτο το ταλέντο σου
και το ποίημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!