Κλονισμός

[Stigmi]

 
Τυχαίοι κοντοστέκονται και μου ζητούν να καταθέσω
Για όσα δεν με άντεξαν στον χρόνο μα τα ζω
Τις χειροπέδες φόρεσαν στα χέρια μου να τρέμω
Και τα άδικα σημάδια στους καρπούς που έμειναν κοιτώ

Ακραίοι ισχυρισμοί μες την σιωπή μου, με παλεύω
Με αντιδράσεις κλονισμού να λέω.."δεν είμαι εγώ"
Αστάθεια στο βλέμμα μου το γαλανό, λευκό το βλέπω
Και πολεμώ το σώμα μου, στητό να το κρατώ!

Να γρατζουνάω τα σίδερα, τα νύχια να ματώνω
Και να κλωτσάω με μένος το στρώμα που πατώ
Σαν με ρωτούν ανταπαντώ.."στα σκοτεινά πεθαίνω"
Φρενιάζομαι μα ακολουθώ πιστά έναν οδηγό

Τα λόγια που ακολουθούν ροή από αντιφάσεις
Πάνω στο στρώμα ισσοροπεί πικρόγλυκος καφές
Είναι το τετράδιο κίτρινο από τις αυταπάτες
Δυο χωρίζουν την αγάπη απ την καρδιά μου ρουφηξιές..

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ καλό!!!!!!!!!!!

.

Εσύ δεν είσαι η στιγμή

Μου φαίνεσαι ρωγμή...

 

Ας τον καφέ ελεύθερο

Κι όταν αυτός χυθεί

Είν` η ρωγμή σωτήρια

Να διώξει το γιατί...

 

Στον κλονισμό ν` αφήσει

Του ήλιου την ακτί (να)

Να γιάνει τα χεράκια

Από λαθών στιγμή...

 

Κι η πένα τετραδίου

Με τόσο μεγαλείο

Να αποδεχτεί σε όλους μας

Υπέροχο σχολείο...

 

Την καλησπέρα μου!

[Ειρήνη]

Και πολεμώ το σώμα μου, στητό να το κρατώ!

 

Πολύ δυνατό!!!

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

καλημερα

[Στιχοπλάστης]

'
Μου άρεσε.., προς το πολύ θα έλεγα ...
Καλώς ήρθες και καλές ποιητικές δημιουργίες ...

[ELPIDA]

Να γρατζουνάω τα σίδερα, τα νύχια να ματώνω
Και να κλωτσάω με μένος το στρώμα που πατώ
Σαν με ρωτούν ανταπαντώ.."στα σκοτεινά πεθαίνω"
Φρενιάζομαι μα ακολουθώ πιστά έναν οδηγό

Υπέροχο

[Παντελής]

αυτό δεν είναι απλά ακόμα ένα ποίημα μα ζωή.