Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

H λαμψη του Βασιλεως

Εκόπασαν οι αλλαλαγμοί,και οι κραυγές των βαρβάρων

κραυγών όχι νίκης

αλλά κραυγών θανάτου

στήν κοιλάδα του ποταμού ιάσπη έδυεν ο ήλιος

πρόσωπα νεκρών βαρβάρων

μά και ζωντανών επιφανών Αντρείων Ελλήνων

ξερόν το αίμα τους χυμένο,στεκόταν στα πρόσωπα νεκρών

βαρβάρων μα καί επιφανών ηρώων

εκεί στήν κοιλάδα, τού ποταμού ιάσπη

βάρβαρα νεκρά σώματα

άψυχα δίχως κανέναν ψίθυρον,δίχως πιά ανάσα ζωής

Αντρείος ο Μέγας Βασιλεύς ατρόμητος στεκόταν

χρυσό σπαθί κρατώντας μέ αλαβάστρινη λαβήν

μέ μυθικά σκαλίσματα

Αντρείων μύθων Προγονικών

δύωντας ο ήλιος,πίσω από τούς καυτούς αμμόλοφους

τά ματωμένα φωτίζη μαλλιά του Βασιλέα

αίμα ήασαν βαρβάρων λάφυρον

Αντρείας μάχης τήν Νίκην του διαλλαλούσε

μα τώρα χιλιάδες κραυγών καί αλλαλαγμών

αντηχούσαν στήν κοιλάδα του ποταμού ιάσπη

ήσαν κραυγές νίκης,

κραυγές Αντρείων πολεμιστών

δοξάζωντας τον Μέγα Βασιλέα τους, καθώς έλαμπε στο φώς του ήλιου

η χάλκινη πανοπλία

ο Βασιλέας Αγέρωχος Υπέρλαμπρος έλαμπε

εκεί στήν κοιλάδα τού ποταμού ιάσπη.

Προβολές: 82

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Ιούνιος 2013 στις 13:10: *

Βασιλική ωδή !!!

Καλημέρα Γιώργο !!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 22 Ιούνιος 2013 στις 0:03: επιτέλους ενα διαφορετικό ποίημα εδώ μεσα. Αν πω ότι μου θύμισε ανάλογα ποιήματα Καβάφη, ίσως θεωρηθώ και ........ανίερος από την ..ταύτιση. όχι φυσικά δεν μιλώ για ένα νέο Καβάφη, όμως διαβάζοντά το μία και δύο φορές θεωρώ ότι διάβαζα κα΄τι από την αίγλη εκείνου.

δύωντας ο ήλιος,πίσω από τούς καυτούς αμμόλοφους

τά ματωμένα φωτίζη μαλλιά του Βασιλέα

αίμα ήασαν βαρβάρων λάφυρον

Αντρείας μάχης τήν Νίκην του διαλλαλούσε