Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Γυμνή στη φωτιά

Kι αφού χρόνια με στίχους και χίμαιρες τρέφομαι,
θα βαδίζω γυμνή, μια ζωή στη φωτιά,
θα διαβαίνω ποτάμια, μα δίχως να βρέχομαι,
θ' ακουρμαίνομαι τ' άστρου την ανασεμιά.

Θα μεριάζω το γιόμα τα φύλλα απ' τα λιόδεντρα,
στις κρυφές της θαλάσσης θα μπαίνω σπηλιές,
θα τρυπώνω στον κόρφο της Γης, σαν την όχεντρα
που γυρεύει κονάκι στις ξερολιθιές.

Θα 'ναι όλα δικά μου και κτήμα μου τίποτα.
Θα 'ναι ο χτύπος της Πλάσης, δικός μου ρυθμός!
Τη σιωπή μου σπουδάζοντας, όλα τ' ανείδωτα
θα διαβαίνουν τις νύχτες στα μάτια μου ομπρός.

Θα διαβώ μιαν αυγή,μοναχή τον Αχέροντα,
θα χωθώ σε κιβούρι μα δεν θα χαθώ,
θα 'μαι εδώ, στο παρόν, στα παλιά και στα μέλλοντα,
γιατί στίχος πια θα 'μαι και χίμαιρα εγώ!

Προβολές: 343

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 7 Ιούλιος 2012 στις 23:16: Μα εσύ θα είσαι απέθαντη όπως και ο στίχος σου,στους αιώνες των αιώνων!!!!

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 8 Ιούλιος 2012 στις 0:22: οντως χιμαιρα αλλα τοσο ποθητη!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 8 Ιούλιος 2012 στις 23:35: έτη φωτός μπροστά ο λόγος σου!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 10 Ιούλιος 2012 στις 23:46: Καταρχής ο Λόγος έφτιαξε τον κόσμο Γιώτα.

καλό ξημέρωμα.

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 12 Ιούλιος 2012 στις 10:19: Βαθυστόχαστο!..

Καλημέρα !.

Σχόλιο από τον/την Giorgos Parginos στις 10 Ιανουάριος 2013 στις 17:23: Γίωτα μου... Με έκνες να ζηλέψω πολύ.... Θέλω και εγώ να βαδίζω γυμνός, μια ζωή στη φωτιά,
να διαβαίνω ποτάμια, μα δίχως να βρέχομαι,
να ακουρμαίνομαι τ' άστρου την ανασεμιά.

Με ταξίδεψες πολύ και σε ευχαριστώ για αυτό..... Ζηλεύω ειλικρινά που καάφερες να βγάλεις αυτό που νοιώθω και αδυνατούσα να το εκφράσω σωστ΄΄α....

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 18 Μάρτιος 2013 στις 13:58: ...γιατί στίχος πια θα 'μαι και χίμαιρα εγώ,

μες στον νου των τρελών ποιητών να ριγώ.

Ε ναι!!!!