Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Eσείς, της Γης τ' αλάτι . . .

Εσείς, της Γης τ' αλάτι . . .
Eσείς του κόσμου οι ταπεινοί , εσείς της Γης τ' αλάτι,
εσείς της Γης οι απόκληροι, της πλάσης οι φτωχοί,
εσείς μονάχα το βαρύ σταυρό που 'χω στην πλάτη,
μπορείτε να τον νιώσετε πόσο πολύ πονεί :

Να γεννηθείς μοναχικός, ν' αρέσκεσαι μονάχος,
θεό σε κάνει και θεριό, σαλό και ποιητή,
στου πλήθους τ' αρχιπέλαγο να στέκεις έρμος βράχος
και να σου σκίζει η ερημιά ξουράφι την ψυχή.

Θιάκι
12 Ιουνίου
2010

Προβολές: 14

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 13 Ιούνιος 2010 στις 20:59: Πολυ ωραιο!!!
Καλησπερα και καλως ηρθες

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 13 Ιούνιος 2010 στις 21:06: '
Καλώς ήρθες και πολύ καλό το πρώτο σου ...

.

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 13 Ιούνιος 2010 στις 21:20: Φανταστικό!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 13 Ιούνιος 2010 στις 23:43: θεό σε κάνει και θεριό, σαλό και ποιητή,

Και ΠΟΙΗΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 14 Ιούνιος 2010 στις 0:53: Να γεννηθείς μοναχικός, ν' αρέσκεσαι μονάχος,
θεό σε κάνει και θεριό, σαλό και ποιητή...

θεϊκό ποίημα .... με κατενθουσίασες!!!!!!