Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η λαφίνα -ΤΡΑΓΟΥΔΙ-στίχοι : Στιχοπλάστης, μουσική και τραγούδισμα : τρελός τζίτζηκας

με κλικ στον αποκάτω σύνδεσμο, ακούτε το τραγούδι "Η λαφίνα"

%20%CE%BB%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%B1.MP3

Η λαφίνα

Κρυβόσουν στα πυκνά πουρνάρια.
Στον τόπο σου σε καραντίνα !
Και μιά Ιταλιάνα καραμπίνα,
σου ρίχνει στο ψαχνό δραμιάρια …

Μαύρος αρχάγγελος το βόλι.

Πένθιμα κλαίει το δειλινό.

Δυο καραμπίνες απ' την πόλη,

κόκκινο βάψαν' το βουνό...

Λάφι μου έρμο, πώς πονώ.....

Ο τόπος σου μια γης καμένη.
Διώχτης ακάματος η πείνα.

Έσβησες, δόλια μου ελαφίνα,
πλάι στην πηγή τη στερεμένη....

Προβολές: 883

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 8 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 21:40: '

Αφού το άκουσα μερικές φορές και συνήρθα θέλω να πω πως δεν έπρεπε να γράψεις "στίχοι Στιχοπλάστης"

αλλά διασκευή από στίχους του Στιχοπλάστη.

Διότι φίλε μου πήρες στίχους άγουρους και τους έντυσες με όμορφα ρούχα της ωριμότητας δίνοντάς τους αξία ...

Δεν πρέπει να μου δίνεις εύσημα πέρα από αυτά που δικαιούμαι για τί θα κακομάθω !

.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 21:49: '

Πέραν αυτών φίλε μου, σου ωφείλω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ανάδειξη της απλοϊκής μου παρουσίας στην ποιητική γωνία και για τα λόγια-πνοή που μου απευθύνεις κατατάσοντάς με στους ανθρώπους που εκτιμάς.

Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη σε αυτό το μικρό πνευματικό μόνο-δικό μας (δικιά σου έκφραση από παλιότερο σχόλιο σου) τουτέστιν Μοναδικό μας καφενεδάκι που ειλικρινά μου έλειπε στον τόπο που ζω ...

.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 22:15: '
....(οφείλω).......

.
Έχω συγκινηθεί και με την ευκαιρία θέλω να πω μερικά πράγματα για όλη την παρέα εδώ ...
Η γωνιά αυτή είναι κάτι που έλειπε από την πνευματικότητά μου. Η παρέα αυτή είναι το συμπλήρωμα των πνευματικών μου αναζητήσεων. Είναι η άλλη πλευρά του εαυτού μου. Εδώ αισθάνομαι σαν το σπίτι μου. Μπαίνω και ξεχνώ σκοτούρες η ξεδίνω τις σκοτούρες η εκφράζω τη χαρά μου, τον έρωτά μου, την μ@@@κία μου, την αλήθεια μου, το ψέμα μου, την φαντασία μου η ότι μου καπνίσει.
Τώρα θα πείτε ότι λέω σαχλαμάρες αλλά λόγω συγκίνησης ήθελα να τα πω. Με πετύχατε σε στιγμή αδυναμίας ...
Πάντα στην πολυτάραχη ζωή μου (όπως των περισσότερων βέβαια) οι άλλοι με θεωρούσαν και με θεωρούν διαφορετικό, ίσως και λίγο φευγάτο. Ποτέ δεν έβρισκα, πέραν σπανίων περιπτώσεων, άνθρωπο να εκφράσω την ποίηση, την ρίμα που είναι στα κόκαλά μου, το στιχάκι που έρχεται αυτοστιγμή και αθέλητα, χωρίς να με κοιτούν ελαφρώς παράξενα.
Για αυτόν το λόγο φίλοι μου αισθάνομαι εδώ να είμαι σπίτι μου ...
Γιατί μιλάμε την ίδια γλώσσα σε γενικές γραμμές ...
Είμαι στην φυλή μου !

.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 26 Μάιος 2011 στις 22:34: '
Δεν ξέρω αν φταίει ο δικός μου υπολογιστής και δεν μπορώ να βάλω εικόνα ...
Εδώ έχουμε ηλεκτρική καταιγίδα και κόβεται συνεχώς το ρεύμα ...
Θα επανέρθω αργότερα ...
.

Σχόλιο από τον/την τρελός τζίτζηκας στις 27 Μάιος 2011 στις 0:49: Συνεπαρμένος απ' τα συγκινητικά λόγια σου, φίλε μου Στιχοπλάστη, θα σε ματαχαιρετήσω, μετ' επιτάσεως τώρα, όπως ακριβώς σε χαιρέτησα και χτες :

Γεια σου, ρε άρχοντα Στιχοπλάστη, σύντροφε στη βουνίσια τρέλα και στην ευαισθησία....

Κάποτε, στο μακρινό μέλλον, δεν θα ξεχωρίζουν οι άνθρωποι σε τίποτις άλλο, παρά σε ευγενείς (=ευαίσθητους, ντόμπρους, φιλόκαλους) και μη....

Εγώ, απ τα τώρα κιόλας, μονάχα έτσι τούς ξεχωρίζω, κι αυτουνούς, τους ευγενείς δηλαδή, βάνω πάνω-πάνω...

Ανθρώπους σαν τ' εσένα , δηλαδή....

Να 'σαι πάντα έτσι ωραία εξαρτημένος απ'τη φύση , να βυζαίνεις πετρόγαλο και να χορταίνεις απ' των βουνών το μάνα...

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 27 Μάιος 2011 στις 14:28

Σχόλιο από τον/την τρελός τζίτζηκας στις 27 Μάιος 2011 στις 19:46: Οι στίχοι είναι ΟΛΟΔΙΚΟΙ ΣΟΥ, Στιχοπλάστη.

Εγώ, 2-3 λέξεις τροποποίησα, για να ..κάτσει η μελωδία έτσι όπως

τη φαντάστηκα.

Επιπλέον, η φράση-κλειδί του τραγουδιού, είναι -πάλι- ΟΛΟΔΙΚΗ ΣΟΥ:

1)Μια Ιταλιάνα καραμπίνα( !!!!!!!!) : τούτη η προσωποποίηση, τσακίζει κόκκαλα.!!!! Ωσάν δηλαδή να πρόκειται για άνθρωπο (Ιταλιάνα) !! Και μήπως

δεν είναι ο άνθρωπος, αυτός που βάλθηκε να πετύχει τον ..εξαπονδρισμό των ζωντανών του βουνού και του λόγκου ???

Αυτό λοιπόν,το ..Θανασο-Παπακωσταντινέικο στιχουργικό σου εύρημα, είναι ..όλα τα λεφτά, φίλε μου !

Μια Ιταλιάνα καραμπίνα..!!!

Τούτο είναι που μ' έκανε και "κόλλησα" με την Ελαφίνα ΣΟΥ.

Τούτο είναι, άλλωστε, που υψώνει τους στίχους σου, σε κάτι πολύ παραπάνω από ένα κοινό τραγούδι.

Πεντακόσια άτομα, μπορεί να κάτσουν να γράψουν στίχους για το ντουφέκισμα μιας ελαφίνας.

Οι 499 θα αναλωθούν σε κοινοτοπίες.

Ο 500ός -εσύ στην περίπτωσή μας- πες από μεγάλη αγάπη στη φύση, πες από μιαν ξεχωριστή ευαισθησία, θα γράψει το ..άγραφο : θα αφήσει το στίγμα του, μια για πάντα.

...........

ΤΕΛΟΣ, να 'σαι πάντα έτσι όπως σε "βλέπω" : ένας αμετανόητος ωραίος ρομαντικός Δον-Κιχώτης των βουνών και των στίχων, φίλε μου Στιχοπλάστη.

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 28 Μάιος 2011 στις 0:02: μπραβο τρελε τζιτζικα !!!!!!!!!!!! Υπεροχη μελοποιηση!!!!!!!!!!

τετοια ποιηματα αξιζουν να ακουγουνται!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 4 Οκτώβριος 2011 στις 16:26: από δυο μεγάλους άνθρωπους, δεν εννοώ στην ηλικία,

δε περίμενα τίποτα περισσότερο.

καλό σας απόγευμα.