Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Χερουβείμ, Σεραφείμ ( Ο Μήτσος ο αποσυνάγωγος )

Τις Κυριακές στο γήπεδο επερνούσε
ο Μήτσος ο μονάχος ο κατάμονος,
ο παν-και πανταχόθε-αποσυνάγωγος,
ο Μήτσος που από πείσμα μόνο εζούσε.

Χερουβείμ, Σεραφείμ
και Aγίους ..κατέβαζε.
Τ' άχτι του όλο έβγαζε.
Χερουβείμ, Σεραφείμ...
Κι η κερκίδα "έβραζε".
Με το Μήτσο έμοιαζε.

Κι η μάνα του τον είχε λησμονήσει.
Μονάχα τ' Άη-Δημήτρη,απολείτουργα,
άμα ο παπάς επάαινε στα συλλείτουργα,
στο τέμπλο μοναχή της ,στο ξωκλήσι,

Χερουβείμ, Σεραφείμ

κι Αρχαγγέλους έβρεχε

με το δάκρυ που έτρεχε.
Χερουβείμ, Σεραφείμ.
Κι ο καιρός συννέφιαζε.
Με το Μήτσο έμοιαζε.

Μα, ο Μήτσος ο μαγκούφης στην Αθήνα,
το 'χε απολησμονήσει το γιορτάσι του.
Γιορτάσι είχε άμα γιόμιζε το τάσι του
γλυκιά, μαλαματόχρωμη ρετσίνα :

Χερουβείμ, Σεραφείμ
και Αγίους ..κατέβαζε
και μεθούσε κι έσπαζε.
Χερουβείμ, Σεραφείμ .
Κι η συμπόνοια που έσταζε
με το Μήτσο έμοιαζε.
.................................
Μια νύχτα, μεθυσμένον, το τσιγάρο
άμα εκοιμήθη, κάρβουνο τον έκαμε.
Ταξίδι ο Μήτσος υπερκόσμιο έκανε
χωρίς δεκάρα ως τον Αλτάιρ πάνω...!

Χερουβείμ, Σεραφείμ
και Αγίους αντάμωσε.
'σύχασε, μαλάκωσε.
Χερουβείμ, Σεραφείμ.
Τ' άστρα η νύχτα ταίριαζε.
Με το Μήτσο έμοιαζε.

Στυλιανός Στυλίτης/Άθως/

Προβολές: 205

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Επόμενη καταχώριση >

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 24 Ιανουάριος 2011 στις 15:16: Το μυστήριο ερώτημα είναι τι σόι αγίους συνάντησε. Προφανώς αγίους του σκότους? Ωραίο φίλε μου.

Σχόλιο από τον/την γκατλούλα στις 26 Ιανουάριος 2011 στις 11:43: Έχασα τα σεραφείμ του νου μου

Συγχαρητήρια

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Ιανουάριος 2013 στις 15:17: Στυλιανε εγραψες!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 27 Ιανουάριος 2013 στις 17:39: .

Ωραίος !!!!!

Της μάνας Μήτσο έπιασαν

χίλιες ευχές που έταξαν

τ` άστρα να `ναι δικά σου

δίπλα στην αρχοντιά σου.

Τα λόγια δεν εβάραιναν

χείλια τρισποτισμένα

με οίνο που κατάπιναν

κι έμειναν μετρημένα.

Τα ρεμ... και ρεμ...να σέρνονται

στη γλώσσα αραγμένα

με τ` Άγια να φωτίζονται

πολύ συγκινημένα...

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 27 Ιανουάριος 2013 στις 18:17: Μια νυχτα το τσιγάρο μες τα χέρια του έσβησε

και η θράκα ταίριαζε

χερουβείμ Σεραφείμ

με τον Μήτσο έμοιαζε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ,! Καλώς ήλθες.!

Σχόλιο από τον/την NO στις 27 Ιανουάριος 2013 στις 20:19: Φίλε Στυλιανέ δεν θα πω καλώς μας ήρθες, αλλά καλώς μας ξαναήρθες. Ωραίος ο Μήτσος σου, μου έφερε στο νου ένα μποέμ τύπο, ένα τύπο που ακροβατεί μεταξύ του περιθωρίου και της απλής και βαρετής επιβίωσης. Ανέμελος αλλά και ζοχάς, που γλένταγε μόνο αν είχε λίγη ρετσίνα στην κούπα του. Του έδωσες και το κατάλληλο τέλος, για να γίνει ακόμα πιο τρανταχτή η ζωή του. Φίλε μου, μου άρεσε πολύ.