Αβαθών νερών οδυρμός

[Έλλη]

Σε ανεμοδαρμένο
κρημνώδες λόφο,
κουρσεμένο
από αισθήματα
θλίψης
σε μορφή
ανεμοθύελλας,
παρηγοριά ζητούσε
για την χαμένη
αγάπη που
εξευμένισε
όταν γλίστρησε
μέσα από τα χέρια,
κατρακύλησε το απόκρημνο
ως τις παρυφές
του τίποτα,
για να καταλήξει
κομματιασμένη
στην εκβολή,
αφού τσακίστηκε
πάνω στους πέτρινους
όγκους.

***
Αδιάλειπτα
θα ξαγρυπνώ
την λάμψη
από το
φαντάσμά σου,
μέσα σε αυτά
τα βράχια.

**

Βούτηξε
στά νερά
του ποταμού
όπου τα λευκά
φτερά της
επέπλεαν
στην επιφάνεια,
σαν άγγελοι
μαρμάρινοι
με μάτια
νεκρά
πάνω σε τάφο
μουσικό
από τα
μοιρολόγια
αναστημένου
Νεκροταφείου.

***
Από σήμερα
και για πάντα,
θα κοιμάσαι
αγκαλιά
με το
φιλί μου.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Φανταστικο!!!
Ζωγραφισες και παλι!!!
Γεια σου Ελλη

[ermioni]