Αρμενίζοντας στα μάτια της …

[Γιάννης Ποταμιάνος]

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

 

Δίδυμες λίμνες, τα μάτια της

               γαλαζοπράσινες,

                          συννεφιασμένες

Και εγώ σε μια σχεδία γαντζωμένος

                                 αρμενίζω

Χάνομαι στους καλαμιώνες

                      των βλεφάρων της

Προσμένω  τον άνεμο να φέρει

     τους αλήτες τ’ ουρανού, τα νέφη

 

Κι όταν ξεσπάσει η μπόρα

μαζί με τους χειμάρρους

                      των δακρύων της

θα κατρακυλήσω

  στις πλαγιές των ζυγωματικών της

Και σαν σταματήσει η βροχή

                           εγώ θα σταθώ 

κάτω απ’ το ουράνιο τόξο

        να κλέψω  το χαμόγελο της

 

Το άνεμο θα στείλω  να σκορπίσει 

            τη θλίψη των ματιών της

Αφού δύναμη είναι ο άνεμος

          και φουσκώνει το πανί

                            της έμπνευσης

να κελαηδάει ο τζίτζικας  

 

Κι όταν  στους αμμόλοφους

     του στήθους της θα ξαπλώσω

Κι ακούσω το τύμπανο της καρδιά της

                                να με καλεί

Ασυγκράτητος καβαλάρης θα καλπάσω

          για τις διψασμένες στέπες της  

 

Και αφού ξεδιψάσω στις δροσοσταλίδες

                            της κοιλιάς της

θα ροβολήσω στην δροσερή πλαγιά,

                        των στεναγμών της

Κι όταν μας βρει το βράδυ

    κάτω από το βλέφαρο του φεγγαριού

Θυσία θα παραδοθώ

           στις μαχαιριές του έρωτά της

 

                            4 Σεπτεμβρίου 2009

                             Γιάννης Ποταμιάνος

[ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ]

Αρμενίζοντας στα μάτια της …

Υπεροχοι στιχοι ΕΥΓΕ!!!

[NaTaSsA]