Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Απάντηση σε σχόλιο στην σελίδα μου

Στον Παντελή, με αφορμή το σχόλιό του
για το κουνέλι, από την Έλλη

*************************

... Το συγκεκριμένο κουνέλι
δεν ομοιάζει καθόλου με τα άλλα.
Είναι πολυάσχολο, ατρόμητο,
θαρραλέο κι άλλα πολλά
που δεν έχουν χώρο εδώ μέσα.
Θα σου πω όμως ένα
για να ξέρεις να φυλαχτείς
σε πιθανό συναπάντημα:
Ενίοτε οπλοφορεί
τεράστια καρότα επικίνδυνα,
γιατί τα εκσφενδονίζει χωρίς
δεύτερη σκέψη στα κεφάλια
εκείνων που πάνε να του
χα'ι'δέψουνε τα αυτιά
(βλέπεις είναι δημοφιλής εδώ),
μα αγαπάει μόνο τα παιδιά
και αν του κάτσεις στον αυχένα
δεν το'χει σε τίποτα
να σου ρίξει δαγκωνιά τέτοια
ικανή να σε στείλει απευθείας
για αντιτετανικό ορό.
(Αν δεν έχεις ήδη κάνει).

Να φανταστείς ένα πρωινό,
αμέριμνη σαν έκανα
τον συνηθισμένο μου περίπατο
στο δάσος (έχει όμορφα καταπράσινα
δάση εδώ στην άνω χώρα),
τον πήρανε τα μάτια μου
να βγάζει ένα χρυσό ρολόι τσέπης
(σταματημένο αν πρόλαβα να δω καλά),
από το γιλέκο του και να το
συμβουλεύεται μουρμουρίζοντας.
Μάλλον είχε καθυστερήσει
σε σημαντικό ραντεβού.
Εκείνη την στιγμή ακριβώς
ένας κυνηγός απ' τους χαζούς,
(γιατί δεν είναι όλοι οι κυνηγοί χαζοί)
το σημάδευε στο κέντρο
του κούτελού του
με την καραμπίνα του.

Μόλις όμως ο κούνελος
σήκωσε το κεφάλι του,
τα μάτια του διασταυρώθηκαν
με αυτά του κυνηγού.

Εν ολίγοις
ο καημένος, πήρε τέτοια τρομάρα
που πέταξε την καραμπίνα του
και το 'βαλε στα πόδια
με τον κούνελο να τον έχει πάρει
το κατόπι όλο θυμό και νεύρα,
οπλισμένος μάλιστα την καραμπίνα
για την οπoία ο λόγος άνωθεν.
Επιπλέον, μιας και τόσα πολλά
σου είπα, θα σου εκμυστηρευτώ
κι ένα τελευταίο: γέμισε σκάγια
ο ποπός του κυνηγού.
Ναι - ναί και μη γελάς, γιατί
όλα αυτά που σου γράφω
είναι η καθαρή, απαστράπτουσα
.*.*.*. αλήθεια
κι αν νομίζεις ότι ψεύδομαι
ασύστολα,
λάβα καυτή να πέσει
στο κεφάλι του κυνηγού,
στα μουστάκια του κούνελου,
στάχτη και μπούρμπερι
αυτό το αγαπημένο μου δάσος.

Υ.Γ. κούφια η ώρα που τ' ακούει

Προβολές: 38

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη