Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΧΡΩΜΟΙ ΑΛΜΠΙΝΟΙ

Άχρωμοι αλμπίνοι μου στείλαν κατάρα
Το βλέμμα καρφώνω σε τρίχρωμα λαμπιόνια
Θυσία αναίμακτη της νιότης μου τα χρόνια
Σαν σκεβρωμένες χορδές σε φάλτσα κιθάρα

Ταξιδεύει ο νους μου στη χώρα της θλίψης
Μη μ’ ακουμπάς πονάω παντού
Δίνω το σώμα μου μα είμαι αλλού
Σε έχω τόσο κοντά μα μη μ’ απορρίψεις

Συγγνώμη τώρα ζητώ για κάθε μου σφάλμα
Τη σκέψη μου ορίζουν τρισάθλια τελώνια
Ποτίσαν τα κύτταρα με σαράκια αιώνια
Μ’ αλείφεις εσύ των πληγών μου το κάρμα

Ξέρω πόσο σου στοίχισαν όλα τα χρόνια
Βυθισμένη στο τέλμα μια μικρής αυταπάτης
Ικετεύοντας στωικά να φυσήξει ο μπάτης
Να σαρώσει του μυαλού μου τ’ αλώνια

Άχρωμοι αλμπίνοι μου στείλαν κατάρα
Το βλέμμα καρφώνω σε τρίχρωμα λαμπιόνια
Θυσία αναίμακτη της νιότης μου τα χρόνια
Σαν σκεβρωμένες χορδές σε φάλτσα κιθάρα

Ταξιδεύει ο νους μου στη χώρα της θλίψης
Μη μ’ ακουμπάς πονάω παντού
Δίνω το σώμα μου μα είμαι αλλού
Σε έχω τόσο κοντά μα μη μ’ απορρίψεις

Προβολές: 23

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 1 Ιανουάριος 2010 στις 16:37: Ταξιδεύει ο νους μου στη χώρα της θλίψης
Μη μ’ ακουμπάς πονάω παντού
Δίνω το σώμα μου μα είμαι αλλού
Σε έχω τόσο κοντά μα μη μ’ απορρίψεις ...

Καταπληκτικό !!! ... την ιστορία της ζωής μου διαβάζω εκφασμένη με άψογο τρόπο ποιητικό ...

Την καλησπέρα μου !!!

Κ