Μακριές γραφές και νήματα

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

Εγώ μιλώ με ποιήματα

για να μ` ακούει το αγέρι

κι`  ειν τούτα γραφήματα

ότι η ψυχή μου φέρει.

Μιλώ το δείλι την αυγή

μιλώ σ` ένα κοχύλι

μιλώ, για ανθρώπινη πληγή

όσα δε λεν τα χείλη.

Μιλώ στ` αστέρια τις βραδιές

σ` ένα βιολί που παίζει

για της ζωής τις αυλακιές

για ένα άδειο τραπέζι.

Μιλώ, μ` ακούνε τα πουλιά

που φεύγουν διαβατάρικα

μιλώ μέσα στη σιγαλιά

για όσα τριγύρω άδικα.

Σαν δεν μ` ακούν τα κύματα

γράφω μια άσπρη σελίδα

να φτιάξω χίλια ποιήματα

όλα σε μια σελίδα.

Γράφω, μιλώ με στίχους

να μου αδειάσει η ψυχή

κι` όσους τριγύρω τοίχους

να τους γκρεμίσω μοναχή.

Εγώ δεν γράφω ποιήματα

έτσι για να τα γράφω,

μοναχικά χειροκροτήματα,

όταν θέλω να κλάψω.

Μελάνια έχω φίλους

τ` άσπρα μου περιστέρια

λαμπρούς, χιλιάδες ήλιους

των αλλουνών νυχτέρια.

Σαν μου στερεύει ο αέρας

γίνομαι γερανός στα ύψη,

χέρια, καλής μητέρας!!

τίποτα να μην του λείψει.

Εγώ δεν γράφω ποιήματα

για να τα μάθει η πλάση,

μακριές γραφές και νήματα

κι` όπου η ψυχή μου φτάσει.

Τούτο μολύβι μ` έσωσε

για όσα δεν αντέχω

για όσα πολλά μου έδωσε

στους λογισμούς μου τρέχω.

Δεν μιλώ πια. Γράφω 

σημαδεύω τα χαρτιά,

μια ιχνογραφία να` χω

να γράφει, πυροστιά..

[Nefeli riga]

-Εγώ δεν γράφω ποιήματα

για να τα μάθει η πλάση,

μακριές γραφές και νήματα

κι` όπου η ψυχή μου φτάσει.-

Καταπληκτικό Γεωργία μου, μιλάει, μιλούν οι στίχοι σου και λενε για πολλα.

Καλό βράδυ.