Ο ΠΥΡΟΒΑΤΗΣ Παύλος Ζησάκος

[zissakos pavlos]

Εγώ απο μικρός τον ήλιο τον φοβόμουνα

γιατί στα όνειρα φωτιές ονειρευόμουνα

Κι έβλεπα πως εγώ σε κάρβουνα καθόμουνα

και το παράξενο οτι ποτέ μου δεν καιγόμουνα

              Ρεφραίν

Το βράδυ στην αλάνα ανάβαμε φωτιά

κι εγώ πηδούσα σαν τρελός κι έκανα βουτιά

Κάποιος μονολογούσε, παράξενα κοιτούσε

Τι θές τι με κοιτάς πατάω στη φωτιά

θα μείνα εδώ μέχρι να πέσει η νυχτιά

Εγώ τα κάρβουνα τα έχω για κρεββάτι

γι αυτό όλοι μου λένε πως είμαι πυροβάτης

Ξυπνούσα φοβισμένος πάντα εγώ χανόμουνα

τα ρούχα που φορούσα καμμένα φανταζόμουνα

Στο σώμα μου δεν εύρισκα σημάδι παραμικρό

κι ο φόβος με κυρίευε γινόμουνα θεριό.