Κι ω θλήψη αιώνιε υπνοβάτη μου,
τις νύχτες που σωπαίνει ο κόσμος,
εσύ σαλπάρεις ελεύθερη...
Κι ένας νέος εμφύλιος ξεκινά.

Τα χέρια τρεμάμενα.
Η ανάσα βαριά...Αργοσβήνει,
σαν και μέσα της ξεψυχούν 
χιλιάδες κορμιά.

Μη φοβηθείς.
Ίσως τώρα γνωρίζεις πως έτσι συστήνεται ο κόσμος.

Εδώ που κάθε βλέμμα έχει φωνή,
κάθε φωνή μια σάρκα,
και η λύπη που χαίρεται βουβά,
χαϊδεύει δυο φεγγάρια.

Τώρα θα δείς,
μα θα αισθανθείς τα ίδια δικά σου μάτια.
Βελούδινα θα΄ναι ή γυμνά
γηραλέα μαύρα μάτια.

Προβολές: 59

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 7 Νοέμβριος 2018 στις 1:12

νυχτολούλουδο!!!

Σχόλιο από τον/την Ντζούνης Κωνσταντίνος στις 7 Νοέμβριος 2018 στις 7:23

Καλό!

Σχόλιο από τον/την Χαράλαμπος Γιαλαμάς στις 7 Νοέμβριος 2018 στις 9:03

Όμορφη αχαρτογράφητη περιήγηση.

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services