μια κρύα νύχτα στο μοναστηράκι ( ο ασάλευτος κόσμος του χρόνου)

[Ιωαννης]

νυχτώνει

και στίς γωνίες του σταθμού,

σαλεύουν αργές μονότονες φιγούρες 
με πρόσωπα ανυπόφορα

αργός κίτρινος καπνός

και μεθυσμένα ακίνητα ταξί εποπτεύουν

επίμονα τον χώρο

μοναχικές λιπαρές κουζίνες

και πιο μέσα, μουσική γεμάτη φάλτσα   
ανίκανη να φωτίσει την πλατεία

δονείται η αυλαία ενστικτωδώς

απ τα βαγόνια που στριγγλίζουν

και οι νύχτες γεμίζουν
ασκήσεις νεότητας και παρακμής

μα η πρόβα  ξεκινά  πάντα
με διαφορετικούς συντελεστές

στις λιγδιασμένες τρισδιάστατες οθόνες 
πρωταγωνιστούν

λογικές συσσιτίων καθημερινές

και οιωνεί πλατωνικές συζητήσεις

απο μελετητές του φόβου

αργά την νύχτα 

τα γονατισμένα σώματα
πλαγιάζουν την έρημη ψυχή τους
δίπλα στα  καλάθια των αχρήστων

στο υπερφυσικό σκοτάδι

ίσως να ψάχνουν για ένα μικρό κομμάτι

αισιόδοξης παραισθήσης

είναι ακριβώς η ωρα ..

είναι ο ασάλευτος κόσμος του χρόνου

αθόρυβα βλέμματα,
καρφώνουν σημάδια στις πλάκες της πλατείας
για να θυμούνται πως κάποτε ο δροσερός
αέρας γαλήνευε τα φτερά τους
και σαν μικροί άγγελοι  ξεκίνησαν να ψάχνουν για φως

παράξενο κανείς δεν το θυμάται πιά

πνιγηρή εκει η μοναξιά
και ας καμαρώνουν
στις σπουδασμένες συνοικίες
πως τους ανήκει ετούτο το παιχνίδι της ζωής
 
φαίνεται πως οι πολιτείες σκέφτηκαν 
ως άλλοθι ασφαλείας 

να χαμηλώνουν τα μάτια
μπροστά στους ίσκιους της πλατείας

άσπιλες, πάντα φωτισμένες από ελεήμονες γυαλιστερές
βιτρίνες εποχής

και εμείς ψηλά
στις κορφές λαϊκών πολυκατοικιών

δεν περισσεύει η ψυχή μας για ξένη αγκαλιά

καλοβαλμένοι και ήσυχοι
με τρόπο συνετό 
και πάντα με μια μικρούλα δέηση
ικετεύουμε πάλι
προς τιμήν του  επουράνιου δεσμού

αφήνουμε στα άγραφα την φρίκη
όπως συχνά μεθοδεύει  ανήθικα η λησμονιά
και έτσι γινόμαστε σώφρονες και αγαπητοί 

υστερόγραφο

το ξέρω πως μονάχος, ο καθένας μας πορεύεται
στων ουρανών τους κύκλους
δεν έχει σημασία ο χρόνος ή ο χώρος
δεν είναι η λύπη για τα τωρινά
ούτε οι παλιοί μας τίτλοι

ίσως  μοναδική μας άμυνα είναι η
μέσα μας απόντιστη ελπίδα ,για μια
καινούργια άνοιξη εδώ στους παγωμένους δρόμους
στην ίδια την πλατεία

[Ιωαννης]

καλημέρα σας

παλαιότερο με σοβαρές διορθώσεις

καθημερινά περνώ απ τον σταθμό

πρόθεση μου ήταν να περιγράψω

άχρονες εικόνες αόρατες μα καθημερινες  

καλημέρα σας

[Χαράλαμπος Γιαλαμάς]

Γιάννη,

Πρίν από λίγο ήμουν στο Μοναστηράκι. Έπινα καφέ με τη γυναίκα μου, της έλεγα για τους βαυαρούς χωροφυλάκους, αγνάντευα τη στοά του Αττάλου και την οδό Παναθηναίων..

Πήγα κ πήρα αντίδωρο κ άρτους  στους Αγίους Ασωμάτους... Υπαπαντή γάρ... χαιρέτισα τον κυρ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη στο ρημαγμένο εκκλησάκι του Προφήτη Ελισσαίου...

Έβλεπα και το Ερεχθείο και μου΄λειπε πολύ η κλεμμένη Κόρη ....

Μά δεν το είδα με τα μάτια τα δικά σου... τώρα το βλέπω κι έτσι.. και.....ίσως  μοναδική μας άμυνα είναι η
μέσα μας απόντιστη ελπίδα...

Σ  Ευχαριστώ Φίλε που φώτισες αυτή την πλευρά του.. 

Τέλεια απόδοση.

Μπράβο!

[Stauroula Chronopoulou]

***********************************************************

ΙΩΑΝΝΗς , ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΔΟΥΜΕ

ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΟΠΤΙΚΗ & ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ

ΕΠΑΦΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΛΟΥΠΙΑ & ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ . & _

ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΕς ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΝΑ ΣΟΥ

ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ! ! !

ΙΔΙΑΙΤΕΡΟς Ο ΕΠΙΛΟΓΟς ΣΟΥ

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟς ΠΟΥ ΚΟΜΙΖΕΙ

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΜΕς ΣΤΟ ΚΑΤΑΧΕΙΜΩΝΟ ; ))

ΑΠ' ΤΑ ΚΑΛΛΥΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΤ΄ΕΜΕ . & _

Ε Υ Γ Ε ! ! !

ΕΥΜΟΡΦΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

****************************************************************

{ ΚΑΛΛΟ ΘΕΝΑ ' ΤΑΝ ΝΑ ΜΑς ΑΝΑΡΤΟΥΣΕς

& ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ . & _ }

[Παντελής]

ευτυχώς υπήρξες άνθρωπος και παρέμεινες και με την ποίηση σου.

καληνύχτα Ιωάννη.