Ίσως σε κάποιο κύμα της θάλασσας …Χάνεται στο άπειρο.
Ίσως σε κάποιο σύννεφο…Ποτέ δεν παύει να ταξιδεύει.
Ίσως στον ήλιο…Πάντα ζεσταίνει τις καρδιές.
Ίσως στο φεγγάρι…Φωτίζει τα μάτια, την ψυχή.
Ίσως στη φωτιά…Προκαλεί τις αισθήσεις.
Ίσως σε κάποιο γλάρο…φτερουγίζει μακριά σαν τους πόθους.
Ίσως σε κάποιο δέντρο όταν το διαπερνά τ’ απαλό αεράκι…
Όσα τα φύλλα τόσα είναι τα συναισθήματα
που τρέμουν στ’ άγγιγμα του.
Ίσως στον άνεμο όταν φωνάζει τριγύρω τα μυστικά του.
Ίσως στα λουλούδια…Φανερώνει αβίαστα τις ευωδιές του.
Ίσως σε κάποιο ποταμό…Κυλάει διαρκώς σαν το πάθος,
σαν την ζωή στις παλλόμενες φλέβες.
Ίσως σε κάποιο ερημικό νησί…Εκεί, σαν το ναυαγό
που έχει χάσει την ελπίδα της επιστροφής.
Ίσως πάλι εκεί που ενώνεται η θάλασσα με τον ουρανό…
Δεν υπάρχει αρχή, δεν τελειώνει ποτέ!
Ο έρωτας χάνεται, ταξιδεύει,
φέρνει φως, προκαλεί,
φτερουγίζει, πλημμυρίζει τον κόσμο με αρώματα,
σκορπά συναισθήματα
κυλάει στο κορμί δίχως τέλος!
Εκεί που ενώνεται η θάλασσα με τον ουρανό…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά