Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

φόβος

το λιμανι της ελπιδας εχαθη

βαρυ το πεπλο της ομιχλης

εκαλυψε το φως

σαν την ψυχη στον αδη

άχαρη η ελπιδα πλεον μοιαζη

ο θανατος ηταν γρηγορος

ακαριαίος χωρις δισταγμό

ποτέ δεν ενοιωσα

τοσο χαμένος και αψυχος

τα σκοτεινά μονοπατια

της αμφιβολίας

με κυριευσαν

ο φοβος κυριαρχος

εγινε στο μυαλο μου

αφησα πισω την ελπιδα

σε σκοτεινά πλεον

μονοπατια περπατώ

τον φόβο μου

προσπαθώ μάταια να δαμασω

να κυριαρχήσω

μα δεν μπορώ

μάταια αντιστέκομε

η μοίρα εχει αποφασιση

η ζωη μου έρμαιο

μπενη σε αλλους ατροπούς

σε σκοτεινους καιρους

ενα πεπλο ομιχλης

μου σκεπασε το φως

φόβος

Προβολές: 51

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 5 Σεπτέμβριος 2016 στις 9:10: καλημέρα Ιάκωβε, και να παλεύεται...

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 16 Σεπτέμβριος 2016 στις 10:12: Καλημέρα σας..Μουντή και σκούρα η εικόνα που αναδύεται....μέσα από τα γραφόμενα....και δεν βλέπω ελπίδα σε κανένα στίχο...

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 29 Σεπτέμβριος 2016 στις 14:27: Απαισιόδοξο ολόκληρο το ποίημα.! Μεσα απ αυτήν, (την απαισιοδοξία)ξεχωρίζεις μιαν αλήθεια εξομολογητική.

!!!!!!!!!!!!!!!