Οδύνη

[Έλενα Γεωργιάδη]

Οδύνη.

Ψυχρό λευκό,

δέρμα χλωμό,

γυμνά σώματα,

παγωμένα και λαβωμένα από ρόδινα αγκάθια

βυθισμένα στο αίμα της ισχνής ψυχής τους. Άνθη,

φυτά αναρριχώμενα,

σμήνος από χρώματα,

τα παγιδεύουν και τα αιχμαλωτίζουν στο βάθος των σκέψεων τους.

Ουρλιάζουν για την ζωή τους κάτω από την ματωμένη σάρκα τους

και μπήγουν τα νύχια στα σωθικά τους.

Κόκκινο τοπίο με στάλες πόνου

και ένα μαύρο σύννεφο γεμάτο μίσος αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.

Σιωπηλές κραυγές καλούν τον θάνατο

και παρακαλούν τον ερχομό της λύτρωσης.

Ζωγραφίζει την νεκρότητα στα σκυθρωπά πρόσωπά τους που ξεψυχούν, αργά και βασανιστικά, ενώ μοχθούν να αγγίξουν το αιώνιο τέλος της οδύνης.

Ο χαμός του εαυτού τους,

μοιραία απώλεια

και ο μαυροφορεμένος χάρος κοντοστέκεται, λυγερός και αγέρωχος, καθώς γεύεται την θλίψη τους.

[Αντώνης Κατατονιακός]

καλή προσπάθεια

[Παντελής]

βάσανα, πίκρες και καημοί,

κέρνα μας, κέρνα μας,

αφήστε με να ζήσω,

πάντα να κερνάς, να καλοπερνάς.

παραδοσιακό τραγούδι,

καληνύχτα!!!